| |
 |
|
ในอดีตบริเวณที่เป็นวัดวังตะวันตกนี้ชาวเมืองใช้เป็นที่ค้างศพ ต่อมาเจ้าจอมปราง (พระสนมที่สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีได้พระราชทานแก่เจ้าพระยานคร(พัฒน์)) ได้ปรับปรุงเป็นอุทยาน
โดยเหตที่อุทยานนี้อยู่ตรงข้ามกับวังตะวันออกอันเป็นนิวาสสถานของเจ้าจอมปราง ชาวเมืองจึงเรียกอุทยานนี้ว่า วังตะวันตก ครั้นเมื่อเจ้าจอมปรางสิ้นชีพิตักษัย เจ้าพระยานคร(น้อย)ผู้บุตรจึงยกวังตะวันออกให้เป็นวัด ตั้งชื่อว่าวัดวังตะวันออก และดัดแปลงวังตะวันตกให้เป็นวัดเช่นเดียวกัน เรียกกันว่า
วัดวังตะวันตก
ต่อมาใน พ.ศ.2431 พระครูกาชาด(ย่อง)พร้อมด้วยบรรดาญาติโยมและสานุศิษย์ ได้สร้างกุฎิขึ้นหมู่หนึ่ง เป็นเรือนเครื่องสับ 3 หลัง มีหลังคาจั่ว
แต่ละหลังมีชานที่มีหลังคาคลุมเชื่อมต่อกัน ใช้เวลาสร้างนานถึง 13 ปี กุฎิที่วัดวังตะวันตกนี้เป็นเรือนฝาปะกน ตามบานประตู หน้าต่าง และช่องลมประดับด้วยลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองนคร เนื่องจากมีความงดงามลงตัวในเชิงสถาปัตยกรรมที่ควรค่าแก่การสงวนรักษาไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา
ทางสมคมสถาปนิกสยามจึงได้คัดเลือกกุฎิวัดวังตะวันตกแห่งนี้ ให้เป็นอาคารอนุรักษ์ดีเด่นประจำปี พ.ศ. 2536 ประเภทปูชนียสถานและวัดวาอาราม
|
|
