หนังตะลุง

<%@ Language=VBScript %> หนังตะลุง

นายหนัง

เป็นคำเรียกบุคคลผู้ทำหน้าที่แสดงหนังตะลุงก่อนสมัยรัชกาลที่ ๖ หนังคณะหนึ่งๆ จะมีนายหนัง ๒ คน ทำหน้าที่พากย์และเชิดรูปพระรูปนางคนหนึ่ง พากย์ เชิดยักษ์ ตัวตลกและเชิดตัวเบ็ดเตล็ดอีกคนหนึ่ง เรียกนายหนังทั้งสองว่า "หัวหยวก ปลายหยวก" เล่ากันมาว่า หลังจากหนังบัวแห่งเมืองนครศรีธรรมราช

ซึ่งเป็นหนังสมัยรัชกาลที่ ๖ ได้เริ่มแสดงโดยบทบาททั้งพากย์และเชิดคนเดียว และหนังอื่นๆ เอาอย่างสืบมาแล้ว หนังคณะหนึ่งๆ ก็คงมีนายหนังเพียงคนเดียวเป็นทั้งคนพากย์ คนเชิด ผู้ประพันธ์เรื่อง และเป็นหัวหน้าคณะบริหารงานทั้งหมด
จากภาระดังกล่าว นายหนังจึงต้องเป็นคนเก่ง มีคุณสมบัติพิเศษหลายประการ

๑. ในส่วนของการแสดงหนัง จะต้องเป็นคนเสียงดีและเสียงดัง ทำเสียงได้หลายเสียง เปลี่ยนเสียงตามบทบาทของตัวละครที่พากย์ได้ฉับพลันและเป็นธรรมชาติ พากย์ยักษ์เสียงต้องห้าวอย่างยักษ์ พากย์นางเสียงต้องนุ่มหวานอย่างนางพากย์ตัวตลกตัวใดเสียงต้องเป็นอย่างตัวตลกตัวนั้น เรียกเป็นภาษาหนังตะลุงว่า "กินรูป" เสียงที่ชวนฟังต้องแจ่มใสกังวานกลมกลืนเข้ากับเสียงโหม่งเรียกว่า " เสียงเข้าโหม่ง" และสามารถรักษาคุณภาพของเสียงได้ตลอดเวลา การแสดงตั้งแต่ประมาณ ๓ ทุ่มจนยันสว่าง ต้องรอบรู้ในศิลป์และศาสตร์ต่างๆ อย่างกว้างขวาง ทั้งคดีโลกและคดีธรรม เพื่อแสดงหนังให้ได้ทั้งความบันเทิงและสาระประโยชน์ มีอรรถรสชวนติดตามต้องมีไหวพริบ

ปฏิภาณดี แก้ปัญหาต่างๆ ได้อย่างฉับไว ต้องแสดงออกได้อย่างมีอารมณ์ สมบูรณ์พร้อมทุกรส โดยเฉพาะอารมณ์ขันต้องเด่นเป็นพิเศษ ต้องรอบรู้แม่นยำในเชิงกลอนเพราะกลอนหนังตะลุงมีหลายรูปแบบ ต่างบทบาทออกไปก็ใช้กลอนต่างรูปแบบกันไป และกลอนเกือบทั้งหมดเป็นกลอนสดคิดเอาในตอนนั้น ต้องเป็นคนช่างสังเกต ช่างจดจำและช่างคิดเพื่อเก็บเกี่ยวเอาประสบการณ์ทุกอย่างมาใช้ประโยชน์ในการแสดงให้ได้ และต้องมีความสามารถในการเชิดรูปให้ได้ลีลา ความรู้สึก เชิดยักษ์ต้องดูขึงขัง ดุร้าย มีอำนาจ เชิดนางก็ดูนิ่มนวลอย่างกิริยาหญิง เป็นต้น ความสามารถทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งจำเป็นในการแสดงหนังทั้งสิ้น

๒. ในส่วนที่เป็นหัวหน้าคณะ
ซึ่งต้องบริหารงานทั้งหมดนั้น ก็ต้องรู้หลักปกครองคน อย่างน้อยต้องให้ลูกคู่ ๗-๘ คน มีความรักกลมกลืนกัน มีความเต็มใจและมุ่งมั่นจะตีเครื่อง (เล่นดนตรี) ให้ดีที่สุดและด้วยความรับผิดชอบ ต้องมีมนุษยสัมพันธ์ดี ปรับตัวได้ง่าย เพราะผู้มาติดต่อให้ไปแสดงมีหลายพวก หลายระดับ ต้องมีความรับผิดชอบและสัตย์ซื่อต่อผู้มาติดต่อ รับขันหมากใครไว้ต้องทำให้ได้ตามที่ตกลง
นายหนังโดยทั่วไป มักสืบเชื้อสายจากบรรพ

บุรุษที่เป็นหนังมาก่อน ที่เป็นประเภท "หนังผุด" คือหัดหนังเพราะสนใจ ไม่มีบรรพบุรุษคนใดเป็นหนังมาก่อนนั้นมีน้อย
นายหนังทุกคนจะเป็นหนังโดยสมบูรณ์ได้ต้องผ่านพิธีครอบมือพิธียื่นรูป อันเป็นพิธีแสดงตนยอมรับนับถือครูต้นของหนังเสียก่อน และเมื่อผ่านพิธีดังกล่าวแล้ว ต้องตั้งหิ้งบูชาครู และจัดเครื่องบวงสรวงครู ตามวาระอันควรหรือตามข้อตกลง หากละเลยเชื่อว่านายหนังผู้นั้นจะหาความเจริญไม่ได้และอาจถูกครูหนังให้โทษได้

[บุญธรรม เทอดเกียรติชาติ] [ประทีป จงไกรจักร] [ประทิ่น บัวทอง] [ประทุม โสมจันทร์] [ประวิง หนูเกื้อ] [ปรีชา ลุยจันทร์]

[กลับสู่หน้า "หนังตะลุง"]

[ประวัติความเป็นมา] [โอกาสและกำหนดเวลาในการแสดง] [องค์ประกอบในการแสดง]
[ขนบนิยมในการเล่นเพื่อความบันเทิง] [ขนบนิยมในการเล่นเพื่อประกอบพิธีกรรม]
[กลอนและลีลากลอน] [ความเชื่อเกี่ยวกับหนังตะลุง] [การแกะรูปหนังตะลุง]
[นายหนังตะลุง] [ตัวตลกหนังตะลุง] [การเปลี่ยนแปลงเทคนิคการนำเสนอ]
[บทสรุป]