ข้อสามท่านสอนว่า "คบคนดี" เอาคนดีไว้เป็นเพื่อนเป็นที่ปรึกษาหารือ เพราะการคบเพื่อนนี่มันจำเป็น แต่พระพุทธเจ้าบอกว่า เพื่อนนี่ทำให้เราดีก็ได้ ทำให้เราเสียก็ได้ ถ้าเราได้เพื่อนดีเราก็ดีขึ้น ถ้าเราได้เพื่อนเสียเราก็ต่ำลงไป
คบคนเช่นใดมันก็เป็นเช่นคนนั้น
คนไม่เคยเล่นการพนัน เดินตามหลังนักการพนันไม่ถึง 7 วันเป็นแล้ว ไม่เคยดื่มเหล้า ไปนั่งร่วมโต๊ะกับคนดื่มเหล้า 3 วัน ดื่มเป็นแล้ว ไม่เคยเที่ยวซ่องเดินตามหลังคนเที่ยวซ่องก็ได้ โรคเอดส์กลับมาเท่านั้นเอง มันเป็นอย่างนั้น มันติดกันได้ คบคนสุรุ่ยสุร่ายก็สุรุ่ยสุร่าย คบคนขี้เกียจมันก็ขี้เกียจเหลวไหล
พระพุทธเจ้าท่านเลยบอกว่า อย่าคบคนไม่ดี ให้คบคนดีและบอกอีกว่า ถ้าไม่ได้เพื่อนที่ดีกว่าเรา ไปมันคนเดียว อยู่มันคนเดียว ถ้ามีเพื่อนมันต้องมีดี อย่าเอาคนไม่ดี
ฉันไปอยู่กรุงเทพฯ ตั้งจิตไปตั้งแต่บ้าน ไปอยู่กรุงเทพฯจะไม่คบคน ถ้าไม่ดีกว่าเรา ไม่ได้คบใครเลย ไม่มีโยมอุปัฏฐากกินอยู่อย่างลำบาก บิณฑบาตพอฉันมั่ง คือไม่อยากคบคนบางประเภทที่มานั่งทำลาย มาเช้านั่งคุยจนถึงเที่ยงพระฉันเพลเสร็จนั่งคุยต่อ เย็น ๆ เขานั่งคุยกันเยอะแยะ ฉันเห็นแล้วไอ้พวกนี้ไม่ได้เรื่อง อย่าไปคบเลยอย่าไปรู้จักกันดีกว่า ก็เลยไม่ได้ต้องคบใครกัน ตั้งหน้าตั้งตาศึกษาเล่าเรียนดีกว่า คบธรรมดีกว่าแล้วก็เจริญก้าวหน้าได้
แล้วประการสุดท้ายท่านสอนว่าให้อยู่แต่พอดี รู้จักใช้ทรัพย์ให้พอดี ๆ มันก็ไม่เดือดร้อน นี่ศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ใครประพฤติธรรมะข้อนี้ศักดิ์สิทธิ์ช่วยตัวได้ ช่วยชาติได้ ช่วยประเทศได้ เพราะเราประพฤติธรรม
