แต่ว่าขยันแล้วยังไม่พอมันต้องมีตัวประกอบ ต้องรู้จักรักษา - อารักขะ รู้จักเก็บ รู้จักใช้ รู้จักทำให้เจริญงอกงาม คนบางคนหาเงินได้เก็บไม่เป็น หาได้เท่าใดกินหมดใช้หมด เป็นหนี้เป็นสินด้วยซ้ำไป คนหนุ่ม ๆ หาเงินได้เดือนหนึ่ง 2,3 พันบาทไม่พอใช้ ได้ 7,000 บาท ก็ยังไม่พอใช้ ได้ 10,000 หนึ่งก็ยังไม่พอใช้ โอ! มันแย่จริง ๆ เพราะมันใช้เงินไม่เป็นไม่รู้จักกินอยู่
พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ว่าให้กินอยู่แต่พอดี เอาแต่พอดีท้องเรานี่บรรจุอาหารได้สักเท่าไหร่ เจ้าไปสักชามหนึ่งมันก็เต็มแล้ว แต่บางทีอร่อย ไม่ได้ ไอ้นี่อร่อยต้องอีกสองชาม พออีกสองชามก็แหมคับพุงแล้วแน่นแล้ว พูดภาษาบ้านเราว่า "คัดพุงแล้ว" นอกกะไม่ได้ ยืนกะไม่ได้ นั่งกะไม่ได้ ง่วงนอนแล้ว มันเกินพอดีไปกินเกินพอดี เที่ยวเกินพอดี แต่งตัวเกินพอดี แข่งกันจ่าย คนไทยเราชอบสุรุ่ยสุร่ายในการจับจ่ายใช้สอย กินเติบจ่ายเติบตั้งตัวไม่ได้ เราจึงตั้งตัวไม่ได้
เพราะฉะนั้นจึงต้องเปลี่ยนนิสัยมาเป็นประหยัดอดออมหาเงินมาได้แบ่งออกไปใช้ ได้มาหนึ่งบาท แบ่ง 1 สลึงเก็บไว้ 1 สลึงใช้จ่าย 1 สลึงลงทุน 1 สลึงทำบุญ ไม่จน ไม่มีจน แต่ถ้าได้ 1 บท กิน 3 บาท ไอ้นี่จนตาย มันไม่มีทางร่ำรวยกับเขาได้หรอก เราจึงต้องมีธรรมะขัอนี้
