เมืองไทยมันไปไม่รอดก็เพราะอย่างนี้เหมือนกัน         ไอ้คนดีทำอะไรดีก็ไม่มีใครเอาอย่าง กลัวเสียศักดิ์ศรีกลัวเสียเกียรติ มันผิดกับเมืองฝรั่งเขา ฝรั่งใครทำดีเขาเชิดชู โฆษณากัน แล้วคนก็เอาอย่างกัน เราถ้าใครทำดีกดมันลงไป เหยียบมันลงไป ให้มันจมดินไปเสียเลยถ้ามันทำดี ถ้าทำชั่วเหมือนตัวแล้วก็แหมดีละ ไอ้นี่ดี เหมือนกูเมา เหมือนกูชอบสิ่งเหลวไหลเหมือนกูอยู่กันต่อไป ไอ้คนไหนทำดี ๆ อย่าให้มันอยู่เลย ไอ้นี่มันดีนักอยู่ไม่ได้ นั่นเป็นเสียอย่างนั้น แล้วบ้านเมืองมันจะไปรอดได้อย่างไร เราไม่เอาอย่างคนดีมันก็ไปไม่ได้ เราต้องส่งเสริมความดี ส่งเสริมสิ่งถูกต้อง นี่ไม่ค่อยส่งเสริม ไม่ยกย่อง

เวลาประชุมอะไรก็ไม่ค่อยยกตัวอย่าง ว่าท่านปัญญาแกทำอย่างนั้นถูก ทำไม่ได้ เสียเกียติ อย่าไปยุ่งเลย นั่นมันเป็นยังงั้น แต่ว่าประชาชนเขารู้ เพราะพูดบ่อย ๆ ทำความเข้าใจกันบ่อย ๆ เขาก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไรขึ้นกว่าสมัยก่อน ความโง่หายไปหลายเรื่องแล้วเวลานี้ ความเชื่อเหลวไหลก็หายไปเพราะได้พูดได้เตือนกันบ่อย ๆ ให้คนเข้าใจ

ใครมาวัดก็ต้องสอนทั้งนั้นละ ไม่ว่าใครมาเอาอะไรก็ต้องสอนให้เข้าใจ ไปบ้านไปอะไรก็ต้องสอนไป เขานิมนต์ไปฉันข้าวที่บ้าน สวดมนต์ ไม่สวดมาก ไม่รู้เรื่องสวดทำไมยาว ๆ เหนื่อยเปล่า ๆ สวดนิดหน่อยสวดเสร็จแล้วเทศน์ให้ฟัง เหลือเวลาเทศน์ให้ฟัง เทศน์ให้ฟังแล้วถึงจะฉันเพล หรือฉันเพลแล้วเทศน์ให้ฟัง ยถาสัพพีแล้วก็กลับวัด สอนเขาอย่างนั้น

สวดไม่รู้เรื่อง - สวดทำไม

กลับหน้าแรก

สูญเสียในสิ่งไร้สาระ