|
อำเภอเชียรใหญ่
ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของตัวจังหวัด ก่อนมาเป็นอำเภอเชียรใหญ่ เคยมีฐานะเป็นตำบลในท้องที่อำเภอปากพนัง ครั้น พ.ศ.2480 ขุนภักดีดำรงฤทธิ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดนครศรีธรรมราชสมัยนั้น ได้เสนอต่อกระทรวงมหาดไทย ขอแยกตำบลเชียรใหญ่ เขาพระบาท การะเกด ท้องลำเจียก ท่าขนาน บ้านกลาง เสือหึง บ้านเนินคอนตรอ และบางตะพง (บางส่วน) ไปตั้งเป็นกิ่งอำเภอเชียรใหญ่ ต่อมาใน พ.ศ. 2490 ก็ได้รับการยกฐานะเป็นอำเภอ
สาเหตุที่ได้ตั้งชื่ออำเภอนี้ว่า "เชียรใหญ่" สันนิษฐานว่าคงจะตั้งขึ้นตามชื่อต้นไม้ขนาดใหญ่ในหมู่บ้าน คือต้นตะเคียน (ชาวบ้านนิยมเรียก "ต้นเคียน") อยู่ในพื้นที่บ้านหม่อมราม (หมู่ที่ 3 ตำบลบ้านกลาง อำเภอเชียรใหญ่ปัจจุบัน) เมื่อมีผู้คนมาตั้งบ้านเรือนมากขึ้น จึงเรียกกันว่า "บ้านเคียนใหญ่" ต่อมาภายหลังได้เพี้ยนเป็น "พิเชียรใหญ่" และ "เชียรใหญ่" ตามลำดับสืบมาตราบปัจจุบัน
|
