ประวัติความเป็นมา อำเภอเชียรใหญ่ มีประวัติความเป็นมาสืบทอดตั้งแต่สมัยสุโขทัยเป็นราชธานี แต่มีหลักฐานแน่ชัดในครั้งรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ปรากฎในทำเนียบข้าราชการเมืองนครศรีธรรมราช จุลศักราช 1173 ว่าท้องที่อำเภอนี้เป็นหัวเมืองฝ่ายขวา ขึ้นอยู่ในเขตการปกครองของเมืองนครศรีธรรมราช
ชื่อ "เมืองพิเชียร" ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีการปฏิรูปการปกครองครั้งสำคัญ มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ รศ.116
ใน พ.ศ.2440 มีการรวมหัวเมืองฝ่ายขวาในลุ่มน้ำปากพนัง 4 เมืองเข้าด้วยกันคือ เมืองพิเชียร เมืองพนัง เมืองเปี้ยซัด(ที่ตั้งอำเภอปากพนังปัจจุบัน) และที่ตรงตำบลคลองกระบือและหูล่อง
ตั้งเป็นอำเภอชื่ออำเภอเปี้ยซัด ทำให้เมืองพิเชียรกลายเป็นตำบลหนึ่งของอำเภอเปี้ยซัด สำหรับที่ตั้งของเมืองพิเชียรสันนิฐานว่า เดิมอยู่บนฝั่งขวาของแม่น้ำปากพนัง ที่บ้าน
หม่อมราม หมู่ที่ 3 ตำบลกลางปัจจุบัน และเล่ากันว่าที่ตั้งบ้านพิเชียรมีต้นตะเคียนใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง จึงเรียกกันว่า "บ้านพิเชียร เคียนใหญ่" เรียกสั้น ๆ ภาษาปักษ์ใต้กลายเป็น "บ้านเชียรใหญ่" |
