| |
ปัญหาหนาหู |
| |
เดี๋ยวนี้ เดินทางไปไหนก็พบแต่คนมีปัญหา
ปัญหาการจัดการเรียนการสอนบ้าง ปัญหานักเรียนไม่สนใจเรียนบ้าง
ปัญหาเด็กขาดระเบียบวินัยบ้าง ปัญหาขยะล้นถึงบ้าง
ปัญหาสุขภาพบ้าง ปัญหาไม่ถูกกับเจ้านายบ้าง
ปัญหาขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงานบ้าง ปัญหาเงินขาดมือบ้าง
ปัญหาส่วนตัว ปัญหาครอบครัว ปัญหาหัวใจ
ล้วนแต่เป็นปัญหาที่ฟังแล้วอยากจะบ้าตายแทน
|
| |
คนส่วนใหญ่เมื่อเผชิญกับปัญหา มักทำได้แค่บ่น แล้วก็ทำกรี๊ดกร๊าด วี้ดว๊าย กระตู้วู้ กันไปสักพักหนึ่งตามกระแสอย่างคนที่ดี แต่จะรับรู้
และถ่ายทอดปัญหาเพื่อประกาศศักดาของนักพูดฉูดกระฉาดอันติดกายามาตั้งแต่พันธุ์ดีเริ่มกลายพันธุ์ให้มิตรมนุษย์ฟังแต่หารู้ไม่ว่าคนที่รับฟังก้อยากจะหายเว๊บไป ณ นาทีนั้นเหมือนกัน (ถ้าทำได้) |
| |
การไม่พยายามนิ่งดูดาย พยายามนำหลักการ เหตุผล และกระบวนการคิดที่ถูกต้องมาใช้ สร้างแรงใจใฝ่สัมฤทธิ์ให้กับตนในการดำเนืนการแก้ไขปัญหา แน่นอนอยู่แล้ว สุดปลายทางแห่งปัญหาชัยชนะก็จะอยู่ในมือเรา
|
| |
ฉะนั้นปัญหาจึงไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอีกต่อไป แต่ปัญหาเป็นบ่อเกิดแก่ปัญญาและความก้าวหน้า ปัญหาเปรียบเสมือนสิ่งเร้าที่ช่วยกระตุ้นให้เราได้ใช้กระบวนการคิด ได้วิเคราะห์ และได้นำความรู้ประสบการณ์
ที่ได้เก็บเกี่ยว และสะสมมาใช้ให้เกิดประโยชน์เพื่อเพิ่มคุณค่าแห่งการใช้ชีวิตดีกว่าการลดคุณค่าของตนลงด้วยการพูดมากกว่าทำ
|
| |
อาจารย์วินิต เกตุชาติ |
