ชื่อท้องถิ่น	ดอกจันทร์ (เชียงใหม่) จันจี่ (ภาคเหนือ)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Syzygium aromaticum (L.) Merr. et Perry (Eugenia caryophyllus Bullock et Harrison)
วงศ์	MYRTACEAE
ชื่อสามัญ	Clove
ลักษณะ	กานพลูเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง เป็นพืชที่แตกกิ่งก้านสาขาเป็นระเบียบ ใบเรียวยาว สีเขียวเข้มและเป็นมัน ดอกอ่อน ๆ มีสีเขียว ดอกแก่มีสีแดงเข้ม ช่อดอกออกที่ยอดของลำต้นหรือกิ่งตรงซอกใบ กลีบดอกสีขาวและร่วงง่าย ผลสดเป็นรูปไข่
การขยายพันธุ์	เพาะเมล็ด โดยใช้เมล็ดที่เด็ดจากต้นมาเพาะทันที ถ้าเก็บไว้เกินหนึ่งสัปดาห์จะทำให้การงอกของเมล็ดลดลง เมล็ดใช้เวลาในการงอกและเจริญเติบโตเป็นต้นอ่อนประมาณ 6 เดือนหลังจากนั้น นำไปปลูกในที่ที่มีแดดรำไร พออายุได้ 1-1.5 ปี จึงย้ายไปปลูกในหลุมที่เตรียมไว้
ส่วนที่ใช้เป็นยา	ดอกที่โตเต็มที่ แต่ยังไม่บาน
สารเคมีที่สำคัญ	กรดแกลโลแทนนิค วานิลลิน และสารโครโมนส์ ยูจีนอล ยูจีนอลอะซีเตท แครีโอฟีลลีนและเมททิล-เอ็น-เอมิลคีโทน
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	แก้ปวดฟัน:  ใช้น้ำมันกานพลูใส่ตรงฟันที่ปวด หรือใช้ทั้งดอกเคี้ยวแล้วอมไว้ตรงบริเวณฟันที่ปวด - ใช้ดอกกานพลูตำพอแตก ผสมเหล้าขาวเล็กน้อย ใช้อุดฟันที่ปวด และใช้แก้โรครำมะนาดได้ - ใช้ดอกแห้ง แช่เหล้าดองไว้ ใช้สำลีชุบอุดฟันที่ปวด   แก้ท้องเสีย ท้องอืด ท้องเฟ้อ และขับลมในลำไส้ : - ใช้ดอกกานพลูแห้ง 5-8 ดอก ชงในน้ำเดือดดื่มเฉพาะส่วนน้ำ หรือ ใช้เคี้ยว
ข้อควรระวัง	ควรเก็บดอกในช่วงขณะที่ตูม คือตอนที่ดอกเริ่มเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดง ถ้าเก็บเร็วเกินไปจะได้กานพลูที่มีคุณภาพไม่ดี

กล้วยน้ำว้า				ขมิ้นชัน