|
ชื่อท้องถิ่น |
น้ำเต้า (ภาคใต้) มะฟักแก้ว (ภาคเหนือ) มะน้ำแก้ว (เลย) หมักอื้อ (เลย,ปราจีนบุรี) หมากอึ (อีสาน) หมากฟักทอง ฟักเขียว เหลืองเดส่า |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Cucurbita moschata Decne |
วงศ์ |
CUCURBITACEAE |
ชื่อสามัญ |
Pumpkin, Winter Squash, Cushaw |
ลักษณะ |
เป็นไม้เถาเลื้อยไปตามดิน มีมือสำหรับยึดเกาะ ลำต้นอวบน้ำ ผิวเป็นร่องตามยาว มีขน ใบ เป็นใบเดี่ยว รูป 5 เหลี่ยม มีขนทั้งสองด้าน ดอกมีสีเหลืองรูปกระดิ่ง ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยู่แยกกัน ผลมีขนาดใหญ่ มีลักษณะเป็นพู ผิวขรุขละ มีเมล็ดมีจำนวนมาก |
การขยายพันธุ์ |
ใช้เมล็ด |
ส่วนที่ใช้เป็นยา |
เมล็ดแก่ |
สารเคมีและสารอาหารที่สำคัญ |
สารแคโรทีน (Carotene) และแป้ง วิตามินเอ เมล็ด มีสารคิวเคอร์บิทีน (Cucurbitine) มีฤทธิ์ฆ่าพยาธิ |
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้ |
ขับพยาธิ์ตัวตืด ขับปัสสาวะ : นำเมล็ดฟักทองหนัก 60 กรัม บดกับน้ำตาลมีรสหวานเติมนมหรือน้ำให้ได้ปริมาณครึ่งลิตร รับประทานให้หมดภายใน 3 ครั้ง เว้นระยะห่างกันครั้งละ 2 ชั่วโมง หลังจากครั้งสุดท้ายแล้วประมาณ 2-3 ชั่วโมง ให้รับประทานยาถ่ายพวกดีเกลือตามไป |
ข้อควรรู้ |
- ก่อนที่จะใช้เมล็ดฟักทองเป็นยาถ่ายพยาธิ์ จะต้องอดอาหารก่อนล่วงหน้า 1 วัน |
ไพล | ฟ้าทะลายโจร |