เดี๋ยวนี้เขาพยายามดึงเด็กเข้าวัด ดึงเด็กไปให้ไปเรียนหนังสือทางศาสนา เช่นโรงเรียนวันอาทิตย์เด็กมันไม่ได้เรียนศาสนาในโรงเรียน เราก็เปิดโรงเรียนวันอาทิตย์ขึ้นให้เด็กไปเล่าไปเรียน ไปได้ความรู้ความเข้าใจ ได้ฝึกฝนปฏิบัติ หน้าร้อนก็ส่งเสริมให้เด็กได้ไปบวชเป็นสามเณร บวชเดือนหนึ่งหรือเดือนกว่า เอาไปฝึกฝนไปอบรมกวดขันกันจริง ๆ เด็กเหล่านั้นออกไปก็เป็นคนเรียบร้อย พ่อแม่สบายใจ

ที่วัดบวชทุกปี ปีละ 150 แต่ปีนี้ที่ผ่านมา เอา 160 เพราะว่าเลข 60 นี่เป็นของในหลวง ให้มันลง 60 หน่อยเลยก็บวช 160 บวชแล้วกลับไปบ้าน พ่อแม่มาบอกว่ามันดีขึ้น ตั้งใจเรียนหนังสือเชื่อฟังพ่อแม่ ใช้สตังค์ไม่สิ้นเปลือง มันรู้จักฐานะของมัน รู้จักพ่อแม่เพราะพระอบรมจริง ๆ บวชอบรมจริงจัง อบรมตอนเช้า อบรมตอนบ่าย อบรมตอนกลางคืน ตีสี่ปลุกให้ลุกขึ้นไปสวดมนต์ไหว้พระ ฟังการอบรมเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่งภาวนา เณรที่บวชหน้าร้อนมานั่งภาวนา บางคนนั่งได้ตั้ง 6 ชั่วโมงไม่กระดิกไม่กระเดี้ยงเลย มันทำได้ 5 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง แต่เก่งกว่าเพื่อนนี่ 6 ชั่วโมง แล้วเณรพวกนี้ออกไปเรียนหนังสือเก่งทุกคน

มีลูกผู้ว่าคนหนึ่งเขามาบวช ไปพบเข้าก็ถามว่าลูกชายเป็นไง ก็ว่าตั้งแต่มันไปบวชนี่มันเรียนเก่ง มันสอบได้ที่หนึ่งทุกทีเลยนี่มันสอบไปนอกแล้ว นั่นเพราะมันได้ไปทำสมาธิ ได้ฝึกจิตให้มันสงบให้มันตั้งมั่น ให้อ่อนโยนเหมาะที่จะใช้งาน มันก็ดีขึ้น

ทีนี้เราต้องช่วยฝึก ฝึกลูกของเรา การฝึกลูกคือพ่อแม่ต้องฝึกด้วย พ่อแม่ต้องเป็นตัวอย่างแก่ลูกต้องทำหน้าที่ให้ดีให้เรียบร้อย คือว่าเมื่อใดเราเป็นพ่อแม่คนนี้ก็ต้องสละหมด สิ่งเหลวไหลเคยสนุกสนานเฮฮากับเพื่อนกับฝูงต้องเลิกหมด ไม่ได้แล้วเราเป็นพ่อคนแม่คนต้องเลิกสิ่งเหล่านั้น เราต้องทำหน้าที่สร้างคน

 

หน้าที่สร้างคนนี่แหละเป็นหน้าที่อันประเสริฐ เป็นมหากุศล เป็นสิ่งที่เราจะต้องทำ เพราะถ้าเราไม่สร้างเขา เขาก็เป็นอันธพาลรกบ้านรกเมือง เปลืองอะไรหลายอย่าง อันธพาลมากมันก็เปลืองมากนะโยม เปลืองทุกอย่างแหละ เรือนจำก็ต้องเพิ่มแล้วเวลานี้ วันก่อนอธิบดีกรมราชทัณฑ์บอกว่า ผมจะร้องไห้แล้ว ถามว่าเรื่องอะไร นักโทษมันล้นคุก ว่างั้น มันล้นคุกแล้วเลยอยากจะร้องไห้ เป็นยังงั้น เพราะว่ามันมากขึ้นทุกวัน มากเพราะว่าเราไม่ได้สอนไม่ได้อบรมเขาให้เป็นคนรู้จักความเป็นไทย ความเป็นมนุษย์ ความเป็นพุทธบริษัท จึงลำบากอย่างนั้น

 

คราวหนึ่งไปเทศน์เรือนจำนครปฐม เด็กหนุ่มทั้งนั้น เทศน์เสร็จแล้วถามพวกเราอยู่ไหนนี่ อยู่ชุมพรบ้าง นครศรีธรรมราช สุราษฎร์ โอ้ย มากมาย เลยพูดภาษาใต้ว่า "เอ้อ! พวกเรานี่ไม่มีงานทำแค่ใกล้บ้านนะ แล้วมาอยู่หรางกันแหละ" มันหัวเราะคิกคัก ๆ มันหัวเราะว่า "พ่อหลวงนี้พูดภาษาบ้านเราได้" มันไม่รู้ว่าเป็นคนปักษ์ใต้ แล้วมันนึกว่าพูดได้

 

ถามไปถามมาเด็กแถวเมืองนครนี่มากกว่าเพื่อน ไปอยู่ในนั้นน่ะ เออ เด็กหนุ่ม ๆ ทั้งนั้นละ ได้ยินแล้วมันสลดใจโยม สลดใจว่า เรามีพระธาตุแต่ไม่ให้คนเข้าถึงพระธาตุ ไม่เข้าถึงธรรมะของพระพุทธเจ้ามันถึงยุ่งกันยังงี้ ละเลยหน้าที่การมาวัดก็ไม่ได้มาศึกษาธรรมะ แต่มาเพื่อสนุกสนานเฮฮา

 

คนไปวัดตายหมดแล้ว

กลับหน้าแรก

วัดเหมือนสระน้ำใหญ่