ชื่อท้องถิ่น	แมงลัก ก้อมก้อขาว(ภาคเหนือ), มังลัก(ภาคกลาง),ผักอีตู่(เลย)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Ocimum basilicum Linn. forma citratum Back.
วงศ์	LABIATAE
ชื่อสามัญ	Hairy Basil
ลักษณะ	เป็นพืชล้มลุกทรงพุ่มคล้ายโหระพา สูง 30-80 ซม. ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้าม รูปรี กว้าง 1-2.5 ซม. ยาว 2-5 ซม. ปลายและโคนแหลม มีกลิ่นหอม ขอบใบเรียวหรือหยักมนๆ ดอก สีขาว ออกเป้นช่อที่ปลายกิ่ง ยาว 6-10 ซม. ใบประดับจะคงอยู่เมื่อเป็นผล ผลเป็นผลชนิดแห้ง รูปรี ขนาดเล็ก
ขยายพันธุ์	ปักชำกิ่ง หรือ ใช้เมล็ด แมงลักชอบขึ้นในที่ราบโล่งแจ้ง ปลูกง่ายในดินทุกชนิด ใช้เมล็ดโรยบนดิน หรือ ในแปลงที่จะปลูก ควรปลูกต้นฤดูฝน
ส่วนที่นำมาเป็นยา	ผลแก่แห้ง(ซึ่งมักเรียกว่า เมล็ด), ใบ
สารเคมีที่สำคัญ	เม็ดแมงลักประกอบด้วยสารคาร์โบไฮเดรตหลายชนิดซึ่งเป็นโมเลกุลใหญ่ และสารประกอบอื่น ๆ เช่น Camphene , mucillage , myrcene oil, D-Glucose เป็นต้น เปลือกผลแมงลัก มีสารเมือก (mucilage) ซึ่งพองตัวในน้ำได้ ,ใบมีน้ำมันหอมระเหย ประเภทการบูร, เบอร์นีอัล, ซีนีออล และยูจีนอล
สรรพคุณทางยาและวิธีใช้	ใช้เป็นยาระบาย แก้อาการท้องผูก :   นำเมล็ดครึ่ง - หนึ่งช้อนชาแช่น้ำ 1 แก้ว ทิ้งไว้ให้พองเต็มที่ รับประทานก่อนนอน   ช่วยขับลม ลดอาการจุกเสียด แน่นท้อง แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ :   ใบแมงลักมีน้ำมันหอมระเหยซึ่งมีฤทธิ์ขับลม มักใช้ในรูปผักสดหรือใช้ปรุงเป็นอาหาร เช่น แกงเลียง ขนมจีนน้ำยา เป็นต้น   ใช้รักษากลากน้ำนมที่หน้าเด็ก :   ใช้ใบแมงลัก 10 ใบ นำมาตำผสมน้ำเล็กน้อย คั้นน้ำทาบริเวณที่เป็นกลากน้ำนม ซึ่งมักจะเห็นเป็นผื่นแดง ใช้ทาวันละครั้งเป็นเวลา 1 สัปดาห์   ใช้เป็นอาหารสำหรับผู้ต้องการลดความอ้วน :   ใช้แมงลัก 1 - 2 ช้อนชา ผสมน้ำ 1 แก้วใหญ่ รับประทานก่อนอาหารหรือแทนอาหารบางมื้อ
ข้อควรระวัง

มังคุด				ยอ