ชื่อท้องถิ่น	มะแว้งเถา (กรุงเทพฯ), แขว้งเคีย(ตาก)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Solanum trilobatum Linn.
วงศ์	SOLANACEAE
ชื่อสามัญ
ลักษณะ	เป็นไม้เลื้อยหรือไม้พุ่ม ส่วนต่าง ๆ ตามลำต้นจะมีหนาม ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปไข่ กว้าง 4-5 ซม. ยาว 5-8 ซม. ขอบใบหยักเว้า 2-5 หยัก ผิวใบเรียบเป็นมัน และมีหนามเล็ก ๆ ตามเส้นใบ ดอกออกที่ปลายกิ่งและซอกใบ กลีบดอกสีม่วง ออกเป็นช่อ 2-8 ดอก ผล เป็นผลสด รูปกลม ผลอ่อนสีเขียวมีลายตามยาว ผลแก่สีแดง
การขยายพันธุ์	ใช้เมล็ดปลูก สามารถขึ้นได้ดีในดินแทบทุกชนิด ควรปลูกในฤดูฝน ปลูกโดยการหยอดเมล็ดลงในหลุมที่ขุดเตรียมไว้แล้ว ลึกประมาณ 2-3 เซนติเมตร รดน้ำให้ชุ่มชื้นหมั่นตรวจตราดูแลไม่ให้มีวัชพืชรบกวน
ส่วนที่นำมาเป็นยา	ผลแก่สด
สารเคมีและสารอาหารที่สำคัญ	มีวิตามิน เอ และมีสารกลุ่มอัลคาลอยด์ชื่อ Solanine, Solanidine และสารที่ทำให้ผลมะแว้งเครือมีรสขมคือ Tomatid 5-en-3-B-ol
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	แก้อาการไอ และมีเสมหะ และ เจริญอาหาร :   นำผลแก่ 5-10 ผล โขลกพอแหลก คั้นเอาแต่น้ำผสมเกลือเล็กน้อย จิบบ่อย ๆ หรือใช้ผลสดเคี้ยวกลืนทั้งเนื้อและน้ำจนกว่าอาการจะดีขึ้น
ข้อระวัง	-

มะละกอ				มะแว้งต้น