ชื่อท้องถิ่น จะมั่ง, จ๊ามั่ง ,มะจีมั่ง (ภาคเหนือ) อาดอนิง, วะดอนิ่ง (มลายู-ยะลา) ไท้หม่อง (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ชื่อวิทยาศาสตร์ Quisqualis indica Linn วงศ์ COMBRETACEAE ชื่อสามัญ Rangoon Creeper ลักษณะ เป็นไม้เถาเนื้อแข็ง ลำต้นและกิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลอมเทา ต้นแก่ลำต้นเกลี้ยงมักมีกิ่งที่เปลี่ยนสภาพคล้ายหนาม ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปวงรีแกมขอบขนาน กว้าง 5-8 ซม. ยาว 10-16 ซม. ท้องใบมีขนมาก โคนใบหยักเว้าเล็กน้อย ปลายใบหยักคอดเป็นติ่งสั้น ๆ ขอบใบเรียบ ดอกออกเป็นช่อที่ซอกใบบริเวณปลายกิ่ง เป็นช่อใหญ่ห้อยระย้า ยาว 2-20 ซม. กลีบดอก มี 5 กลีบ แรกบานสีขาว เมื่อแก่เป็นสีชมพูและแดงเข้ม โคนกลีบเลี้ยงเป็นหลอดเรียวยาว สีเขียว ผลเป็นผลแห้ง รูปกระสวย มีเปลือกแข็งสีน้ำตาลเข้ม มีสันตามยาว 5 สัน การขยายพันธุ์ ใช้การตอนกิ่ง เพาะเมล็ด ราก หรือเหง้า ปลูกลึกประมาณ 10 ซม. ควรปลูกในที่ดอน ชอบดินร่วนปนทราย จะออกดอกในฤดูหนาว ส่วนที่นำมาเป็นยา ทุกส่วนของลำต้น สารเคมีและสาร อาหารที่สำคัญ ทั้งต้นพบสาร Quisqualic acid, ใบ Pelargonidin-3-glucoside, Quercetin-3glucoside, ดอก Flavonoids, ผล Alanine, เมล็ด D-Manitol สรรพคุณทางยา และวิธีใช้   ขับพยาธิลำไส้, ตานซาง : ใช้รากประมาณ 1 กำมือ หั่นละเอียด ทอดกับไข่รับประทาน และใช้เมล็ด ผู้ใหญ่ 5-7 เมล็ด(10-15 กรัม) เด็ก 2-3 เมล็ด(4-6 กรัม) ทุบพอแตกต้มเอาน้ำดื่ม หรือป่นเป็นผง ผสมน้ำผึ้งปั้นเป็นยาลูกกลอน ข้อควรระวัง

เร่ว				ว่านหางจระเข้