ชื่อท้องถิ่น	ถั่วพระเหลือง,ถั่วแระ,ถั่วแม่ตาย ถั่วเหลือง (ภาคกลาง) ; มะถั่วเน่า(ภาคเหนือ) ; อึ่งตั่วเต่า,เฮ็กตั่วเต่า(จีน - แต้จิ๋ว) ; โซยา บีน (อังกฤษ) ; โซยุ (ญี่ปุ่น)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Glycine max (L.) Merr.
วงศ์	LEGUMINOSAE
ชื่อสามัญ
ลักษณะ	เป็นพืชล้มลุก ลำต้นเป็นสี่เหลี่ยม มีขนยาวคลุมอยู่ทุกส่วนของลำต้น ใบ ติดกับลำต้นแบบสลับ มีใบย่อย 3 ใบ รูปร่างคล้ายรูปไข่ ปลายแหลม ใบมีขนทั้งด้านบนและด้านล่าง ดอกเป็นดอกเล็ก สีขาวอมม่วง ฝักแบนยาว มีเมล็ด 2-3 เมล็ด
ขยายพันธุ์	ด้วยเมล็ด เป็นพืชที่ไม่ชอบน้ำขัง ดินที่มีลักษณะเป็นดินร่วนปนดินเหนียว ไม่ควรเตรียมดินให้มีความละเอียดมากนักเพราะเมื่อฝนตกจะทำให้หน้าดินแข็งจับกันแน่นต้นอ่อนไม่สามารถดันดินขึ้นมาได้
ส่วนที่นำมาเป็นยา	เมล็ด เปลือกเมล็ด ใบสด ดอก
สารเคมีและสาร อาหารที่สำคัญ	วิตามินซี ,โปรตีน ,ไขมัน ,แป้ง , chrysanthemin , delphinidin - 3 -monoglucoside และ folic acid
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	ลดโคเรสเตอรอล, ลดระดับน้ำตาลในเลือด และเพิ่มฮอร์โมนแก่สตรีวัยหมดประจำเดือน :  ใช้รับประทานเป็นอาหาร   การรักษาแผลที่เกิดจากฝีดาษ :  ใช้ถั่วเหลืองเผาแล้วบดเป็นผง ผสมน้ำมันหอมทาบริเวณที่เป็น   แผลมีหนองเรื้องรัง :  นำถั่วเหลืองมาแช่น้ำให้พอง ใช้ตำพอกบริเวณที่เป็น   เลือดออกง่าย :  ใช้ใบ 1 กำมือ ใส่ในน้ำพอประมาณ ต้มให้น้ำงวดเล็กน้อย   งูกัด :  ใช้ใบสดตำพอก เปลี่ยนยาวันละ 3 ครั้ง หรือใช้ถั่วเหลืองเพาะให้แตกราก ต้มให้สุก กินจืดๆ วันละ 3 มื้อ กินจนอิ่มติดต่อกัน 3 วันเป็น 1 รอบของการรักษา ในระหว่างที่กิน ไม่ต้องกินอาหารอื่น งดเว้นอาหารที่มีน้ำมันมากด้วยหลังจากนั้นวันที่ 4 ให้กินอาหารเป็นปกติ กินอาหารถั่วเหลืองงอกเป็นอาหารเสริม   ระบบย่อยอาหารไม่ดี :  ช้ถั่วเหลือง 500 กรัม ฮ้วยติ้ง 5 กก. โดยใช้ฮ้วยติ้งต้มเอาน้ำ แล้วใส่ถั่วเหลืองต้มให้เดือดนาน 20 นาที เอากากออกระเหยน้ำจนแห้ง บดเป็นผง ทารกให้กินครั้งละ 0.5 - 1 กรัม วันละ 4 ครั้ง
ข้อควรระวัง	ถั่วเหลืองกินมากทำให้อืดแน่น มีเสมหะ ไอ น้ำหนักเพิ่ม หน้าเหลือง มีแผล มีหนอง

ถั่วพู				ทองพันชั่ง