ชื่อท้องถิ่น	ถั่วพู ,บอบ่ะปะหลี (แม่ฮ่องสอน)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Psophocarpus Letragonlobus(L.) DC.
วงศ์	Leguminosae
ชื่อสามัญ
ลักษณะ	เป็นไม้เถาเลื้อย เถาแข็งและเหนียว ใบออกจากลำต้นแบบสลับ สีเขียว ปลายใบแหลม มีใบย่อย 3 ใบ รูปไข่ป้อมดอกเป็นดอกย่อย สีขาวอมม่วง ฝักแบนเป็นเหลี่ยม มี 4 ปีก ตามความยาวของฝัก เมื่อแก่แล้วฝักส่วนมากจะแตก มีหลายเมล็ด
การขยายพันธุ์	ใช้เมล็ด การนำมาปลูกเป็นรั้ว โดยเพาะเมล็ด 2-3 เมล็ดลงในหลุม ให้มีระยะห่างระหว่างหลุม 50 เซนติเมตร รดน้ำทุกวันจนงอกและตั้งตัวได้ดี เมื่ออกยอดขึ้นมาควรจัดยอดที่แตกใหม่ให้เลื้อยไปตามรั้วให้เหมาะสม
ส่วนที่นำมาเป็นยา	หัวถั่วพู
สารเคมีและสารอาหารที่สำคัญ	วิตามิน เอ, ซี, อี , คาร์โบไฮเดรท ,โปรตีน, ไขมัน และฟอสฟอรัส
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	แก้อ่อนเพลีย เป็นยาบำรุงกำลังของคนป่วยหนัก :   นำหัวถั่วพูตากแห้ง หั่นคั่วไฟให้เหลืองหอม ชงน้ำดื่ม    ยาระบาย :   คั้นน้ำจากหัวถั่วพูใช้ดื่ม
ข้อระวัง	-

เตยหอม				ถั่วเหลือง