http://www.tungsong.com

         
ขนมจีน ผักเหนาะ ครกบด บอกหนมจีน

สมุดภาพ "นิทรรศการเล่าเรื่องขนมจีน"

หน้าแรก


                 “ขนมจีน” ไม่ใช่ขนมของจีน มีผู้รู้อธิบายว่าน่าจะมาจากภาษามอญ ที่เรียกว่า ขะนอมจินหรือคนอมจิน หมายถึงของกินที่ต้มสุก อาจเป็นได้ว่าไทยเรารับเอาคำนี้มาใช้แล้วลากยาวเพี้ยนออกไปว่า“ขนมจีน”หรือ “หนมจีน”
ซึ่งคำนี้จะพบในบทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนตอนกินเลี้ยงคราวที่เจ้าล้านช้างถวายนางสร้อยทองแก่พระพันวษาความว่า
 

 

       “ถึงวังยับยั้งศาลาชัย                วิเสทในยกโภชนามา
เลี้ยงเป็นเหล่าเหล่าลาวคอยชี้            ข้าวเหนียวหักหลังดีไม่เมื่อยขา
แจ่วห้าแจ่วหกยกออกมา                  ทั้งน้ำยาปลาคลุกหนมจีนพลัน”

 


ชนชาติต่าง ๆ ในสุวรรณภูมิ เรียกชื่อขนมจีนแตกต่างกันไป ดังนี้

 พม่า เรียกว่า “มอน” หรือ “มอนดี” (Mondi)หรือ “โมฮินกา” (Mohinga-Mon)
 ลาว เรียกว่า “ข้าวปุ๋น”
 เวียตนาม เรียกว่า “บุ๋น” (bun)
 เขมรแถบพระตะบอง เรียกว่า “หนมบะจก”
 เขมรแถบพนมเปญ เรียกว่า “หนมจิน”
 ไทยภาคเหนือ เรียกว่า “ขนมเส้น”
 ไทยภาคอีสาน เรียกว่า “ข้าวปุ้น”
 ไทยภาคกลาง เรียกว่า “ขนมจีน”
 ไทยภาคใต้ เรียกว่า “หนมจีน”