ชื่อท้องถิ่น	หญ้ารังไก่
ชื่อวงศ์	PTERIDACEAE
ชื่อวิทยาศาสตร์	Pteridium aquilinum(Linn.) Kuhn
ลักษณะลำต้น	เป็นไม้เลื่อยแกมเถา พากพิงไม้อื่นเถา สีเขียวแกมน้ำตาล
ลักษณะใบ	คล้ายใบเฟิน แต่ละใบแบ่งออกเป็นแพน เป็นใบเลี้ยงเดี่ยว ปลายดอกสีเขียวแกมน้ำตาล
ลักษณะดอก	ไม่มี
ลักษณะผล	ไม่มี
ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร	ยอดอ่อน
ใช้เป็นอาหารประเภท	ผักลวกจิ้ม
รสชาติ	จืด อมขมเล็กน้อย แต่เมื่อลวกแล้วรสขม จะหายไป
ส่วนที่ใช้ขยายพันธุ์	แขนงจากเถาแก่
พื้นที่ที่เจริญเติบโตได้ดี	ป่าราบริมเขา
ฤดูกาลที่ให้ผลผลิต	ทุกฤดูกาล
ส่วนที่เป็นพิษ	ไม่มี
ประโยชน์ใช้สอย	ไม่มี
ความเชื่อ	ไม่มี
สรรพคุณทางสมุนไพร	ใช้ใบขยี้ผสมกับปูนแดงให้เป็นฟอง ใช้ใส่แผลสด ชาวบ้านใช้เถาติดใบมาม้วนรองรังแม่แก่ไก่ เพื่อขับไล่ตัวเรือดตัวไรจากแม่ไก่ ใบ ราก เป็นยาดับพิษไข้ แก้ไอเป็นโลหิต แก้ตัวอักเสบ แก้โรคผิวหนัง แก้ฟกซ้ำ ปวดแสบร้อนตามร่างกาย