ชื่อท้องถิ่น หญ้ารังไก่
ชื่อวงศ์ PTERIDACEAE
ชื่อวิทยาศาสตร์ Pteridium aquilinum(Linn.) Kuhn
ลักษณะลำต้น เป็นไม้เลื่อยแกมเถา พากพิงไม้อื่นเถา สีเขียวแกมน้ำตาล
ลักษณะใบ คล้ายใบเฟิน แต่ละใบแบ่งออกเป็นแพน เป็นใบเลี้ยงเดี่ยว ปลายดอกสีเขียวแกมน้ำตาล
ลักษณะดอก ไม่มี
ลักษณะผล ไม่มี
ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร ยอดอ่อน
ใช้เป็นอาหารประเภท ผักลวกจิ้ม
รสชาติ จืด อมขมเล็กน้อย แต่เมื่อลวกแล้วรสขม จะหายไป
ส่วนที่ใช้ขยายพันธุ์ แขนงจากเถาแก่
พื้นที่ที่เจริญเติบโตได้ดี ป่าราบริมเขา
ฤดูกาลที่ให้ผลผลิต ทุกฤดูกาล
ส่วนที่เป็นพิษ ไม่มี
ประโยชน์ใช้สอย ไม่มี
ความเชื่อ ไม่มี
สรรพคุณทางสมุนไพร ใช้ใบขยี้ผสมกับปูนแดงให้เป็นฟอง ใช้ใส่แผลสด ชาวบ้านใช้เถาติดใบมาม้วนรองรังแม่แก่ไก่ เพื่อขับไล่ตัวเรือดตัวไรจากแม่ไก่ ใบ ราก เป็นยาดับพิษไข้ แก้ไอเป็นโลหิต แก้ตัวอักเสบ แก้โรคผิวหนัง แก้ฟกซ้ำ ปวดแสบร้อนตามร่างกาย