 |
|
 |
|
ชื่อท้องถิ่น |
เดือยบิด |
ชื่อวงศ์ |
ไม่มี |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Aganosma marginata G. Don |
ลักษณะลำต้น |
เป็นไม้เถา เนื้ออ่อน เลื้อย |
ลักษณะใบ |
ใบรีปลายแหลม หลังใบขรุขระนิดๆ ขอบใบเรียบ หน้าใบเรียบเป็นมัน ยอดสีแดง |
ลักษณะดอก |
เป็นช่อ ดอกเล็กสีขาว |
ลักษณะผล |
ผลเป็นฝักเรียวยาว ปลายแหลม ฝักแก่จะแตก เมล็ดในสีดำ มีขน
ขนาดเท่าเมล็ดพริกไทยและปลิวไปตกที่ต่างๆ |
ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร |
ใบ ยอด |
ใช้เป็นอาหารประเภท |
ยอดและใบอ่อน กินเป็นผักเหนาะ
หรือหั่นฝอยกินกับข้าวยำ |
รสชาติ |
ฝาด มัน |
ส่วนที่ใช้ขยายพันธุ์ |
ใช้เถาขยายพันธุ์ |
พื้นที่ที่เจริญเติบโตได้ดี |
อยู่ได้ในทุกสภาพป่าที่มีความสมบูรณ์ พอเหมาะ ขึ้นได้ดีตามจอมปลวก |
ฤดูกาลที่ให้ผลผลิต |
ตลอดปี |
ส่วนที่เป็นพิษ |
ไม่มี |
ความเชื่อ |
ไม่มี |
สรรพคุณทางสมุนไพร |
ใช้แก้โรคบิด และท้องเสียใช้เถาและใบต้มกับน้ำ 3 ส่วน
ให้เหลือ 1 ส่วน รับประทานครั้งละครึ่งแก้ว แก้อุจาระเป็นมูกเลือด แก้บิด แก้เจ็บปวดปากทวารเนื่องโรคบิด |
|