ทีเราไปไหว้ของภายนอก
ไปไหว้เสาหลักเมือง
ไปไหว้ก้อนหิน
ไปไหว้ก้อนดิน
ไปไหว้จอมปลวก
ไปไหว้ต้นไม้
มันพวกปัญญาอ่อนทั้งนั้น
เพราะสิ่งนั้นช่วยอะไรไม่ได้ ไม่ได้บอกล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไหว้กันมาเถอะ ไหว้กันมากี่ร้อยปีมันก็อยู่อย่างนั้นแหละไม่ดีขึ้น เขาไม่ได้ปักไว้ให้คนไหว้ เขาปักไว้เป็นเครื่องหมายว่า ได้สร้างเมืองในวันนั้นปีนั้น ปักหลักไว้เป็นเครื่องหมาย
คนมันอุตริไปไหว้เอง ไม่ได้ละ คนนี่ถ้ามีอะไรเป็นวัตถุแล้วไปไหว้ทั้งนั้นแหละ จอมปลวกมันยังไปไหว้ได้เลย ทำไมไปไหว้ปลวก มันโง่กว่าปลวกน่ะซิ คนไปไหว้ปลวกน่ะ ก็ปลวกมันกินแต่ข้าวของของเรา กินบ้านกินเรือนกินเสื้อกินผ้า กินหนังสือ แล้วเราไปไหว้ปลวกทำไม มันควรจะทำลายปลวกชะด้วยซ้ำ เออ กลับไปไหว้ ซื้อผ้าแพรสีชมพูไปไหว้ปลวก แล้วไม่โง่ตายหรือยังงั้นน่ะเอาผ้าไปห่มให้ปลวก ปลวกมันหนาวมันร้อนเป็นกับเขาเมื่อไหร่ แล้วเราไปพันมันเรื่องอะไร
นี่แหละไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ศักดิ์สิทธิ์นั้นมันหมายถึงอะไร ศักดิ์ เขาแปลว่า อำนาจ สิทธิ คือ ความสำเร็จ ศักดิ์สิทธิ์ คือ อำนาจที่จะให้เกิดความสำเร็จ อำนาจที่จะให้เกิดความสำเร็จมีอย่างเดียว ไม่มีหลายอย่าง มีอย่างเดียวเท่านั้น ช่วยให้สำเร็จจริง ๆ สิ่งนั้นคืออะไร คือพระธรรมนั่นเอง พระธรรมนี่แหละเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้เกิดความสำเร็จ
