เป็นพ่อก็รู้จักหน้าที่พ่อ เป็นแม่ก็รู้จักหน้าที่แม่ เป็นพ่อแม่ก็ต้องเลี้ยงลูกให้ดี อย่าเลี้ยงลูกให้เป็นขโมย อย่าให้เป็นโจร อย่าให้เป็นอันธพาล เราต้องทำหน้าที่พ่อแม่ หน้าที่พ่อแม่ก็คือ ห้ามลูกไม่ให้กระทำความชั่ว แนะนำลูกให้กระทำความดี ส่งเสริมให้ลูกมีการศึกษาเล่าเรียน เอาใจใส่คอยตรวจตราคอยสอบ ว่ามันเรียนอย่างไร มีความรู้ขนาดไหน ต้องไปพบกับครูบ้าง เพื่อจะได้ทำความเข้าใจกันในเรื่องเกี่ยวกับการศึกษาของลูก แล้วเมื่อเขาศึกษาจบชั้นนี้ ควรจะเรียนอะไรต่อไป ถ้าถามความสมัครใจว่าเขาจะเรียนอะไร ให้เรียนที่เขาชอบใจถ้าเขาไม่ชอบมันก็เรียนไม่ได้ จะไปฝึกกันก็ไม่ได้ แต่ว่าต้องให้เรียนอย่าให้อยู่เฉย ๆ ความรู้มันไม่พอ โตขึ้นมันก็ลำบาก โลกมันเปลี่ยนแปลงก้าวหน้า

พ่อแม่ต้องดูแลลูกที่บ้านอย่าไปเที่ยวเถลไถล ไปเที่ยวเดินอยู่ในตลาด ไปเที่ยวตามที่ไม่ควรเที่ยว เป็นพ่อที่ไม่รู้จักหน้าที่ก็ใช้ไม่ได้ พ่อแม่อยู่พร้อมหน้าพาลูกเข้าไปไหว้พระสวดมนต์ แล้วก็อบรมบ่มนิสัย เตือนให้ลูกรู้ว่าเกิดมาเป็นคนไทย เราเป็นพุทธบริษัท เราควรจะทำตนอย่างไร ควรจะประพฤติตนอย่างไรสอนเขาตั้งแต่ตัวน้อย ๆ พ่อแม่บางคนเคยบ่นให้ฟังบอกว่าลูกดิฉันนี่มันดื้อเหลือเกิน ว่าไม่นอนสอนไม่ฟัง บอกว่าอย่าไปว่าลูก ตัวแม่มันทำไม่เป็น มันสอนไม่เป็นลูกมันจึงดื้อแล้วชอบด่าลูกว่า ไอ้นี่มันดื้อ ดื้อ ดื้อ ดื้อ

เอ้าลูกมันได้ยินแต่คำอื้อ แล้วมันดื้อ ตามแม่สอน เพราะเราบอกว่ายังงั้น ใครมาพูดว่า มาพูดต่อหน้าฉันมาว่ามันดื้อค่ะบอกว่าอย่าพูด เด็กมันยังไม่รู้ว่าดื้อคืออะไร เราอย่าไปสอนให้มันรู้อย่างนั้น เราต้องสอนเขาต้องบอกเขา อันนี้ไม่ดีอย่าทำลูกนะ อันนี้ดีทำ อันนี้แม่ไม่ชอบ อันนี้พ่อไม่ชอบ เด็กมันชอบให้พ่อแม่รัก ถ้าทำอะไรพ่อแม่ชอบเด็กมันก็สบายใจ ทีนี้ถ้าหากว่ามันทำอะไรพ่อแม่นั่งดูเฉยไม่บอกไม่กล่าว ลูกมันก็ทึกทักเอาว่าเออ ถูกต้องเพราะไม่เห็นพ่อแม่ว่าเลยมันทำจนเป็นนิสัย พอเป็นนิสัยแล้วมันแก้ไม่ได้

สันดามันเป็นอย่างนั้นแล้ว มันไม่ได้เป็นมาตั้งแต่เกิดมันเพิ่งเป็นเอาทั้งนั้นแหละ แต่เราไม่ฝึกไม่สอน เลยมันก็เป็นอย่างนั้น เราจะต้องฝึกต้องสอนเขา

คนมันไม่รู้จักตัวเอง

กลับหน้าแรก

อยู่กับผีก็เป็นผี