ชื่อท้องถิ่น	กำลังช้างเผือก ขอบชะนาง เครือเขาเขียว ยาเขียว (กลาง) คาย รางเย็น (ยะลา) จอลอดิเออ ซั้งกะ ปั้งกะล่ะ พอหน่อเตอ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ดุเหว่า ทิดพุด (นครศรีธรรมราช) น้ำนอง (สระบุรี) ย่ำแย้ แอดแอ (เพชรบูรณ์)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Thunbergia laurifolia Linn.
วงศ์	THUNBERGIACEAE
ชื่อสามัญ
ลักษณะ	เป็นไม้เถาเนื้อแข็ง มักเกาะเกี่ยวกับต้นไม้ใหญ่ เถาแข็งแรง มีลักษณะ เป็นข้อปล้อง สีเขียว ใบ เป็นใบเดี่ยว รูปขอบขนานหรือรูปไข่ ขอบใบเว้าเล็กน้อย ปลายใบเป็นติ่งแหลม ใบกว้าง4-7 ซม. ยาว8-14 ซม. ขนาดของใบจะไล่กันขึ้นไปจากใหญ่ไปเล็ก (โดยไล่จากโคนก้านไปหาปลายก้าน) ดอกออกตรงข้ามกันเป็นคู่ๆ เป็นช่ออยู่ตรงง่ามใบมีดอกย่อย 3-4 ดอก ห้อยระย้าลงมา ลักษณะของดอกเป็นกรวยตื้น หลอดกรวยยาวประมาณ 1 ซม ปลายดอกแยกเป็นแฉก 5 แฉก หรือ 5 กลีบ ดอกมีสีม่วงอ่อนภายในหลอดดอกเป็นสีขาว มีเกสร ตัวผู้ประมาณ 4 อัน ผล เป็นฝัก ตรงปลายฝักแหลมคล้ายปากนกเมื่อผลแก่จะแตกออก เป็น 2 ซีก
การขยายพันธุ์	โดยการเพาะเมล็ดหรือใช้เถาแก่ปักชำ เวลาปลูกต้องทำคานไว้สำหรับเลื้อยเกาะด้วย
ส่วนที่นำมาเป็นยา	ใบ
สารเคมีและสารอาหารที่สำคัญ
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	ถอนพิษเบื่อเมา  :  ใช้ใบตากแห้งชงเป็นชาดื่ม  แก้พิษเบื่อเมาจากเห็ด  :  ใช้ใบสด 5 ใบ ตำกับน้ำซาวข้าวให้ละเอียด คั้นเอาแต่น้ำมาดื่ม
ข้อควรรู้