ชื่อท้องถิ่น	ชะพลู (ไทย) , พลูนก, ผักปูนก (พายัพ), พลูลิงนก (เชียงใหม่), นมวา (ใต้), ผักอีไร, พลูลิง (เหนือ)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Piper sarmentosum Roxb. Ex Hunter.
วงศ์	Piperaceae
ชื่อสามัญ	-
ลักษณะ	ไม้ล้มลุก สูง 30-80 ซม. มีไหลงอกเป็นต้นใหม่ ใบเดี่ยว เรียงสลับรูปหัวใจ กว้าง 5-10 ซม. ยาว 7-15 ซม. ดอกช่อ ออกที่ซอกใบ เป็นแท่งสีขาวคล้ายดอกพลู ทั้งต้นมีกลิ่นหอม รูปทรงกระบอก ดอกย่อยแยกเพศ ผลเป็นผลสดไม้เนื้ออ่อน
การขยายพันธุ์	ขุดแยกดินเดิมไปแยกปลูกในกระถางหรือพื้นที่ที่เตรียมไว้ เป็นพืชที่ปลูกขึ้นง่าย ชอบชื้น หรือจะเด็ดเอาก้านแก่ๆ ไปปักชำก็ขึ้นได้ดีเช่นกัน
ส่วนที่นำมาเป็นยา	ลำต้น ใบ และราก
สารเคมีและสารอาหารสำคัญ	-
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	ใช้ขับเสมหะ ขับลม กระตุ้นการเคลื่อนไหวของลำไส้และคลายกล้ามเนื้อ ๐ นิยมนำไปประกอบอาหาร หรือรับประทานใบสดๆ แกล้มกับน้ำพริก หรือกินกับเมี่ยงคำ