ชื่อท้องถิ่น	แอปเปิ้ล (ไทย) ผิ่งก้วย (จีน-แต้จิ๋ว)
ชื่อวิทยาศาสตร์	Pyrus malus Linn.
วงศ์	ROSACEAE
ชื่อสามัญ	apple
ลักษณะ	เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดสูงประมาณ 15 เมตร มีขนนุ่มปกคลุมที่กิ่งก้าน ใบ เป็นใบเดี่ยว ค่อนข้างใหญ่มีรอยหยักคล้ายฟันเลื่อยยาวประมาณ 9-25 ซม. กว้างประมาณ 5-14 ซม. ดอก ออกเป็นช่อ คล้ายร่ม กลีบดอกสีขาวหรือชมพู มีดอกประมาณ 3-7 ดอกต่อหนึ่งช่อ แต่ละดอกมีกลีบดอก 5 กลีบ มีเกสรตัวผู้อยู่เป็นจำนวนมาก ผล รูปร่างกลม ผลมีมีรอยบุ๋มบริเวณขั้วและก้น
การขยายพันธุ์
ส่วนที่นำมาเป็นยา	ใบ ผล เปลือกผล
สารเคมีและสารอาหารสำคัญ	มีกรดอินทรีย์ มีวิตามินเอและซี มีฟอสฟอรัส เกลือโปตัสเซียม และแคลเซียม นอกจากนั้นยังพบว่าผลของแอปเปิ้ลนั้นมีคาร์โบไฮเดรทที่ละลายน้ำเป็นส่วนใหญ่ ส่วนจะมีน้ำตาลมากน้อยนั้นขึ้นอยู่กับชนิดของแอปเปิ้ล
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้	รักษาความดันให้เป็นปกติ : รับประทานแอปเปิ้ลปอกเปลือกทุกวัน วันละ 3 ผล  ลดระดับน้ำตาลในเลือด : รับประทานแอปเปิ้ลครั้งละ 2 ผล วันละ 2 ครั้ง (วันละ 4 ผล) เป็นเวลา 3 วัน  ท้องร่วงอย่างอ่อน : ใช้เนื้อแอปเปิ้ล สับละเอียด จำนวนพอเหมาะ รับประทานติดต่อกัน 2 วัน ระบบขับถ่ายจะคืนสู่ปกติ  คลื่นไส้ มีเสมหะ : ใช้เปลือกแอปเปิ้ลสด 15-30 กรัม ต้มกับน้ำ กรองเอากากทิ้ง ดื่มเมื่อมีอาการ  แก้อาการแพ้ท้อง : ใช้เนื้อแอปเปิ้ล 30-60 กรัม คั่วกับข้าว 30 กรัม จนเหลือง ชงดื่มแทนชา