![]() |
|
He who binds to himself a joy |
|
| Doth the winged life destroy, | |
| But he who kisseth a joy as it flies | |
| Lives in Eternity's sunrise | |
Eternity |
|
| William Blake | |
ผู้พันธนาการตนเองไว้กับความสุขสันต์นั้น |
|
| เสมือนหนึ่งได้ทำลายชีวิตอันอิสระเสรี | |
| หากแต่ผู้ที่สามารถจูบรับความสุขซึ่งโบยบินผ่านมา | |
| จะมีชีวิตอยู่ในรุ่งอรุณแห่งนิรันดร์กาล | |
ในนิรันดร์กาล |
|
| วิลเลียม เบลก | |
I never know what people mean |
|
| when they complain of loneliness. | |
| To be alone is one of life's greatest delights, | |
| thinking one's own thoughts, | |
| doing one's own little jobs, seeing the world beyond | |
| and feeling oneself uninterrupted in the rooted connection | |
| with the centre of all things. | |
Loneliness |
|
| D.H. Lawrence | |
ฉันไม่เคยเข้าใจในยามที่ผู้คนพร่ำบ่นถึงความเดียวดาย |
|
| การได้อยู่โดยลำพังนับเป็นความปีติยิ่งนักสำหรับชีวิต | |
| ที่จะได้ครุ่นคำนึงกับความคิดของตนเอง | |
| ที่จะได้กระทำสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ กับมองดูโลกที่รายล้อม | |
| และไม่รู้สึกว่าตนถูกกีดขวาง | |
| ในความสัมพันธ์ถึงรากเหง้า กับศูนย์กลางของสรรพสิ่ง | |
ในความเดียวดาย |
|
| ดี.เอช. ลอว์เรนซ์ | |
When days of beauty deck the vale, |
|
| or stormy nights descend, | |
| How well my spirit knows the path | |
| on which it ought to wend | |
It seeks the consecrated spot. |
|
| Beloved in childhood's year ; | |
| The space between it all forgot, | |
| Its sufferings and its tears, | |
Emily Bronte |
|
เมื่อวันเวลาแห่งความงดงามประดับอยู่ตามห้วยหุบ |
|
| หรือค่ำคืนของฝนฟ้าพายุเคลื่อนผ่านมา | |
| จิตวิญญาณของฉันก็จักรู้ซึ้งถึงหนทาง | |
| ที่ควรจะมุ่งหน้าไปสู่ | |
ไปเสาะแสวงหา ณ ที่มีมนต์ขลัง |
|
| อันเป็นที่รักในเดือนปีของวัยเยาว์ | |
| ส่วนช่องว่างแห่งความขมขื่น และหยาดน้ำตา | |
| ล้วนถูกลืมเลือนไปสิ้น | |
เอมิลี บร็องเต |
|
In bitterness of heart I write, |
|
| But gentleness of mind; | |
| For thinking slow, I may remember | |
| That the world is kind | |
Or was; or would be ; and contains, |
|
| Like dew within the rose, | |
| Some delicate, some hidden friends. | |
| I must remember those. | |
And So I do ; and drop by drop |
|
| I am rewarded well ; | |
| By tincture ; or as weeping gold. | |
| Tempers the harsh bell. | |
In Bittrness of Heart |
|
| Mark Van Doren | |
ในความขื่นขมของหัวใจ |
|
| ฉันขีดเขียน แต่ก็ด้วยความอ่อนโยนของความนึกคิด | |
| เพราะเมื่อครุ่นคำนึงอย่างช้า ๆ | |
| ฉันอาจจะนึกย้อนทบทวนได้ | |
| ว่าโลกนี้ยังโอบอ้อมอารี | |
หรือเคยเป็น หรือคงจะเป็น และยังมีอยู่ |
|
| เหมือนหยาดน้ำค้างในกลีบกุหลาบ | |
| เพื่อนพ้องที่ละเอียดอ่อนและซ่อนเร้นบางคน | |
| ซึ่งฉันยังต้องจดจำ | |
และฉันก็ทำเช่นนั้น |
|
| แล้วแต่ละหยาดหยดที่ฉันได้รับตอบแทน | |
| ด้วยการแต้มแต่ง หรือดังทองที่ฉาบชโลม | |
| ก็ช่วยกล่อมเกลาระฆังที่หยาบกระด้าง | |
ในความขื่นขมของหัวใจ |
|
| มาร์ก แวน ดอเร็น | |
Sleep quietly, now that |
|
| the gates of the day are closed. | |
| Leave tomorrow ' s problems | |
| for tomorrow. | |
The earth is peaceful. |
|
| Only the stars are abroad ; | |
| and they will not | |
| cause you any trouble. | |
Max Ehrmann |
|
หลับใหลให้สงบสุข |
|
| เพราะยามนี้บานประตูของวันวารได้ปิดลงแล้ว | |
| ขอให้ปัญหาแห่งวันพรุ่งนี้ | |
| เป็นเรื่องของวันถัดไป | |
โลกนี้ช่างสันติสุข |
|
| มีเพียงดวงดาวซึ่งระยิบระยับอยู่ ณ ฟากฟ้าไกล | |
| ซึ่งไม่อาจที่จะมาสร้างความยุ่งยากใจ | |
| ให้กับเธอ | |
แม็กซ์ เออร์มานน์ |
|
Count your garden by the flowers, |
|
| Never by the leaves that fall ; | |
| Count your days by golden hours, | |
| Don't remember clouds at all. | |
Count your nights by stars, not shadows, |
|
| Count your life by smiles, not tears. | |
| And with joy, on every birthday, | |
| Count your age by friends, not years. | |
Anonymous |
|
เพ่งพิศสวนพฤกษาด้วยดอกที่ผลิไสว อย่าได้กระทำต่อผู้คน |
|
| มิใช่จากหมู่ใบที่พลิ้วร่วง | |
| เพ่งพิศวันเวลาด้วยช่วงขณะอันสดใส สมควรยื่นมือช่วยเหลือ | |
| มิใช่ยามที่เมฆมัวมาบดบัง | |
เพ่งพิศราตรีกาลด้วยดวงดาว มิใช่ที่ม่านเงา |
|
| เพ่งพิศชีวิตที่รอยยิ้ม มิใช่ที่หยาดน้ำตา | |
| ปีติยินดีกับวันครอบรอบปีที่เวียนมา | |
| เพ่งพิศวัยของชีวิตที่มิตรสหาย มิใช่ในวันเวลาที่ผ่านเลย | |
นิรนาม |
|
Good of relationship make of life |
|
| a ship secure to sail any sea | |
| if perchance the timebers break | |
| and are swept away by the wares | |
| that which built the ship | |
| shall continue to be. | |
Theta Burke |
|
สัมพันธภาพอันดีงามที่ประกอบขึ้นมาในชีวิต |
|
| เป็นเสมือนนาวาอันมั่นคงที่จะล่องลอยไปสู่ห้วงทะเลใด ๆ | |
| หากมีเหตุให้เสาเรือต้องแตกสลาย | |
| และถูกซัดสาดไปกับเกลียวคลื่น | |
| ส่วนที่ประกอบขึ้นเป็นลำเรือ | |
| จะคงอยู่สืบไป | |
เทตา เบอร์ก |
|
I never saw a wild thing |
|
| sorry for itself. | |
| A small bird will drop frozen dead | |
| from a bough without ever | |
| having felt sorry for itseft. | |
Self - pity |
|
| D.H. Lawrence | |
ฉันไม่เคยพบเห็นเล่าสรรพสัตว์ |
|
| จักต้องโศกเศร้าเสียใจให้กับตนเอง | |
| นกตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งซึ่งหนาวตายร่วงหล่นจากคาคบ | |
| ไม่เคยต้องรู้สึกโศกเสียใจในตนเอง | |
สงสารตัวเอง |
|
| ดี.เอช. ลอว์เรนซ์ | |
[อ่านบทความย้อนหลัง] |
[กลับหน้าแรก] |