![]() |
|
He who binds to himself a joy |
|
Doth the winged life destroy, | |
But he who kisseth a joy as it flies | |
Lives in Eternity's sunrise | |
Eternity |
|
William Blake | |
ผู้พันธนาการตนเองไว้กับความสุขสันต์นั้น |
|
เสมือนหนึ่งได้ทำลายชีวิตอันอิสระเสรี | |
หากแต่ผู้ที่สามารถจูบรับความสุขซึ่งโบยบินผ่านมา | |
จะมีชีวิตอยู่ในรุ่งอรุณแห่งนิรันดร์กาล | |
ในนิรันดร์กาล |
|
วิลเลียม เบลก | |
![]() |
|
I never know what people mean |
|
when they complain of loneliness. | |
To be alone is one of life's greatest delights, | |
thinking one's own thoughts, | |
doing one's own little jobs, seeing the world beyond | |
and feeling oneself uninterrupted in the rooted connection | |
with the centre of all things. | |
Loneliness |
|
D.H. Lawrence | |
ฉันไม่เคยเข้าใจในยามที่ผู้คนพร่ำบ่นถึงความเดียวดาย |
|
การได้อยู่โดยลำพังนับเป็นความปีติยิ่งนักสำหรับชีวิต | |
ที่จะได้ครุ่นคำนึงกับความคิดของตนเอง | |
ที่จะได้กระทำสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ กับมองดูโลกที่รายล้อม | |
และไม่รู้สึกว่าตนถูกกีดขวาง | |
ในความสัมพันธ์ถึงรากเหง้า กับศูนย์กลางของสรรพสิ่ง | |
ในความเดียวดาย |
|
ดี.เอช. ลอว์เรนซ์ | |
![]() |
|
When days of beauty deck the vale, |
|
or stormy nights descend, | |
How well my spirit knows the path | |
on which it ought to wend | |
It seeks the consecrated spot. |
|
Beloved in childhood's year ; | |
The space between it all forgot, | |
Its sufferings and its tears, | |
Emily Bronte |
|
เมื่อวันเวลาแห่งความงดงามประดับอยู่ตามห้วยหุบ |
|
หรือค่ำคืนของฝนฟ้าพายุเคลื่อนผ่านมา | |
จิตวิญญาณของฉันก็จักรู้ซึ้งถึงหนทาง | |
ที่ควรจะมุ่งหน้าไปสู่ | |
ไปเสาะแสวงหา ณ ที่มีมนต์ขลัง |
|
อันเป็นที่รักในเดือนปีของวัยเยาว์ | |
ส่วนช่องว่างแห่งความขมขื่น และหยาดน้ำตา | |
ล้วนถูกลืมเลือนไปสิ้น | |
เอมิลี บร็องเต |
|
![]() |
|
In bitterness of heart I write, |
|
But gentleness of mind; | |
For thinking slow, I may remember | |
That the world is kind | |
Or was; or would be ; and contains, |
|
Like dew within the rose, | |
Some delicate, some hidden friends. | |
I must remember those. | |
And So I do ; and drop by drop |
|
I am rewarded well ; | |
By tincture ; or as weeping gold. | |
Tempers the harsh bell. | |
In Bittrness of Heart |
|
Mark Van Doren | |
ในความขื่นขมของหัวใจ |
|
ฉันขีดเขียน แต่ก็ด้วยความอ่อนโยนของความนึกคิด | |
เพราะเมื่อครุ่นคำนึงอย่างช้า ๆ | |
ฉันอาจจะนึกย้อนทบทวนได้ | |
ว่าโลกนี้ยังโอบอ้อมอารี | |
หรือเคยเป็น หรือคงจะเป็น และยังมีอยู่ |
|
เหมือนหยาดน้ำค้างในกลีบกุหลาบ | |
เพื่อนพ้องที่ละเอียดอ่อนและซ่อนเร้นบางคน | |
ซึ่งฉันยังต้องจดจำ | |
และฉันก็ทำเช่นนั้น |
|
แล้วแต่ละหยาดหยดที่ฉันได้รับตอบแทน | |
ด้วยการแต้มแต่ง หรือดังทองที่ฉาบชโลม | |
ก็ช่วยกล่อมเกลาระฆังที่หยาบกระด้าง | |
ในความขื่นขมของหัวใจ |
|
มาร์ก แวน ดอเร็น | |
![]() |
|
Sleep quietly, now that |
|
the gates of the day are closed. | |
Leave tomorrow ' s problems | |
for tomorrow. | |
The earth is peaceful. |
|
Only the stars are abroad ; | |
and they will not | |
cause you any trouble. | |
Max Ehrmann |
|
หลับใหลให้สงบสุข |
|
เพราะยามนี้บานประตูของวันวารได้ปิดลงแล้ว | |
ขอให้ปัญหาแห่งวันพรุ่งนี้ | |
เป็นเรื่องของวันถัดไป | |
โลกนี้ช่างสันติสุข |
|
มีเพียงดวงดาวซึ่งระยิบระยับอยู่ ณ ฟากฟ้าไกล | |
ซึ่งไม่อาจที่จะมาสร้างความยุ่งยากใจ | |
ให้กับเธอ | |
แม็กซ์ เออร์มานน์ |
|
![]() |
|
Count your garden by the flowers, |
|
Never by the leaves that fall ; | |
Count your days by golden hours, | |
Don't remember clouds at all. | |
Count your nights by stars, not shadows, |
|
Count your life by smiles, not tears. | |
And with joy, on every birthday, | |
Count your age by friends, not years. | |
Anonymous |
|
เพ่งพิศสวนพฤกษาด้วยดอกที่ผลิไสว อย่าได้กระทำต่อผู้คน |
|
มิใช่จากหมู่ใบที่พลิ้วร่วง | |
เพ่งพิศวันเวลาด้วยช่วงขณะอันสดใส สมควรยื่นมือช่วยเหลือ | |
มิใช่ยามที่เมฆมัวมาบดบัง | |
เพ่งพิศราตรีกาลด้วยดวงดาว มิใช่ที่ม่านเงา |
|
เพ่งพิศชีวิตที่รอยยิ้ม มิใช่ที่หยาดน้ำตา | |
ปีติยินดีกับวันครอบรอบปีที่เวียนมา | |
เพ่งพิศวัยของชีวิตที่มิตรสหาย มิใช่ในวันเวลาที่ผ่านเลย | |
นิรนาม |
|
![]() |
|
Good of relationship make of life |
|
a ship secure to sail any sea | |
if perchance the timebers break | |
and are swept away by the wares | |
that which built the ship | |
shall continue to be. | |
Theta Burke |
|
สัมพันธภาพอันดีงามที่ประกอบขึ้นมาในชีวิต |
|
เป็นเสมือนนาวาอันมั่นคงที่จะล่องลอยไปสู่ห้วงทะเลใด ๆ | |
หากมีเหตุให้เสาเรือต้องแตกสลาย | |
และถูกซัดสาดไปกับเกลียวคลื่น | |
ส่วนที่ประกอบขึ้นเป็นลำเรือ | |
จะคงอยู่สืบไป | |
เทตา เบอร์ก |
|
![]() |
|
I never saw a wild thing |
|
sorry for itself. | |
A small bird will drop frozen dead | |
from a bough without ever | |
having felt sorry for itseft. | |
Self - pity |
|
D.H. Lawrence | |
ฉันไม่เคยพบเห็นเล่าสรรพสัตว์ |
|
จักต้องโศกเศร้าเสียใจให้กับตนเอง | |
นกตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งซึ่งหนาวตายร่วงหล่นจากคาคบ | |
ไม่เคยต้องรู้สึกโศกเสียใจในตนเอง | |
สงสารตัวเอง |
|
ดี.เอช. ลอว์เรนซ์ | |
![]() |
[อ่านบทความย้อนหลัง] |
[กลับหน้าแรก] |