พระครูพิศิษฐ์อรรถการ (คล้าย จน_.ทวณ_.โณ)

ศาสนิกชนทั่วไปพ่อท่านคล้ายมีชื่อเดิมว่า คล้าย สีนิล (ศรีนิล) เกิดเมื่อวันอังคาร เดือน 4 ปีชวด พ.ศ.2507

      รูปพ่อท่านคล้าย.GIF

เดิมวัดนี้เป็นวัดร้างแต่ท่านได้บำรุงเสนาสนะ อุโบสถ วิหารและสร้างเจดีย์ จนเป็นวัดที่สมบูรณ์ โดยมีพระครื้นเป็นฝ่ายจัดการในการก่อสร้าง ท่านเป็นเจ้าอาวาสอยู่หลายปีและได้สร้างวัดนี้ให้เจริญขึ้นมาเป็นลำดับ จนประชาชนยอมรับกันว่าท่านเป็นพระนักก่อสร้างที่สำคัญรูปหนึ่ง ท่านได้เป็นประธานในการก่อสร้างถาวรวัตถุสถานให้กับวัดหลายวัด เมื่อไปเป็นประธานก่อสร้างให้กับวัดใด ปรากฏว่ามีประชาชนหลั่งไหลไปนมัสการท่านและบริจาคร่วมสมทบในการก่อสร้างมากมายด้วยความเลื่อมใสศรัทธาในตัวท่านเป็นอย่างสูง ยังผลให้งานก่อสร้างแต่ละแห่งเสร็จไปได้อย่างรวดเร็ว

ภายหลังท่านได้ย้ายจากวัดสวนขันไปอยู่ที่ป่าโคกไม้แดงซึ่งเป็นที่ธรณีสงฆ์เพื่อก่อสร้างเจดีย์ แรก ๆ ก็เพียงแต่มาอยู่ก่อสร้างนอกพรรษา ถึงวันเข้าพรรษาก็กลับไปจำพรรษาที่วัดสวนขัน ต่อมาภายหลังจึงจำพรรษา ณ สถานที่ก่อสร้างแจดีย์ตลิดมาจนกระทั่งมรณภาพพ่อท่านคล้ายเป็นพระเถระที่มั่นคงในสิกขาวินัย

เกียรติประวัติของพ่อท่านคล้ายที่สำคัญอย่างหนึ่งคือการบำเพ็ญสาธารณประโยชน์ ถึงกับกล่าวกันว่าในช่วงชีวิตของท่านไม่มีช่วงใดเลยที่ว่างเว้นจากการบำเพ็ญประโยชน์สาธารณประโยชน์ ไม่ว่าเป็นการสร้างอุโบสถ วิหาร โรงเรียน ถนนหนทาง ฯลฯ

แม้ถนนสายฉวาง-ลานสกา ซึ่งตัดผ่านภูเขาธง พ่อท่านคล้ายก็เป็นผู้เริ่มบุกเบิก ท่านเคยขึ้นไปพักแรมวันแรมคืนบนภูเขา มิใช่แต่เพียงในอำเภอฉวางเท่านั้น แม้ในอำเภออื่น จังหวัดอื่น ท่านก็กำเพ็ญประโยชน์ตามโอกาส เช่น ก่อสร้างศาสนวัตถุและศาสนาที่วัดขันเงิน อำเภอหลังสวนจังหวัดชุมพร จนกระทั่งในต่างประเทศ เช่น สร้างพระพุทธรุปในเกาะปีนัง ประเทศมาเลเซีย เป็นต้น ในการสร้างสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้เพียงแต่ท่านปรารภว่าจะทำอะไรที่ไหน เมื่อใด เท่านั้นเอง ประชาชนที่เลื่อมใสก็จะเข้าร่วมมือร่วมแรงกันอย่างมากมายจนทำให้งานเร็จเรียบร้อยไปโดยเร็ว

เกียรติประวัติของพ่อท่านคล้ายอีกประการหนึ่งซึ่งเป็นที่เลื่องลือกันมาก และทำให้ประชาชนเลื่อมในท่านมากเป็นพิเศษคือ ความมีวาจาสิทธิ์ เมื่อท่านพูดอะไรเหตุการณ์จะต้องเป็นไปตามคำพูดครั้งเล้วครั้งเล่า จนทำให้ผู้คนพากันพิศวงและกิตติศัพท์ความเป็น “พระวาจาสิทธิ์” ของท่านก็เป็นที่รู้จักกันทั่วประเทศ ใครก็ตามที่เข้าใกล้ก็จะพยายามตั้งใจฟังว่าท่านพูดถึงใคร เรื่องอะไร และว่าอย่างไร ผู้ที่ไม่ได้ไปก็มักสอบถามกันว่าพ่อท่านคล้ายพูดอย่างไรบ้าง เพราะถือกันว่าคำพูดของท่านเป็นคำพยากรณ์ที่แม่นยำนักทั้งเรื่องที่เป็นมงคลและอัปมงคล

บางคนจึงพูดว่าเพราะพ่อท่านคล้ายเป็นผู้มีจิตใจบริสุทธิ์ มีปัญญาปฎิภาณยอดเยี่ยม ท่านพิจารณาถ่องแท้แล้วจึงพูด จึงทำให้ท่านมีวาจาสิทธิ์เช่นนั้น มีเหตุการณ์หลายครั้งที่เกิดขึ้นและเล่าต่อ ๆ กันมาซึ่งแสดงให้เห็นถึงความมีวาจาสิทธิ์และอภินิหารของท่านจนเป็นที่เลื่องลือกัน เช่น มีชายคนหนึ่งชื่อนายพริก เป็นหลานชายของท่าน อยู่บ้านหลักช้าง ตำบลช้างกลาง อำเภอฉวางเป็นผู้มีนิสัยเกเรลักเล็กขโมยน้อย ทั้ง ๆ ที่เป็นคนมีอันจะกิน เพราะมีสวนยาง ถึง 30 ไร่ ช้าวบ้านต่างเอือมระอา แต่ไม่กล้าว่าเพราะเกรงใจพ่อท่านคล้าย เมื่อทนไม่ได้จึงไปเล่าให้พ่อท่านคล้ายฟังในทำนองที่ท่านช่วยห้ามปราบเสีย ท่านจึงได้เรียกนายพริกมาสอบถาม นายพริกรับสารภาพตามความเป็นจริง

เมื่อปี พ.ศ.2503 พ่อท่านคล้ายได้เป็นประธานในการสร้างสะพานข้ามคลองมิน อำเภอทุ่งสง ในขณะที่นั่งฉันเพลท่านได้พูดขึ้นว่า “ชาวตลาดหลักช้างได้รับความเดือดร้อน” ปรากฏว่าพอเวลาใกล้เที่ยงได้เกิดเพลิงใหม้ขึ้นที่ตลาดหลักช้าง ห้องแถวประมาณ 50 ห้องถูกไฟไหม้หมด และเป็นที่อัศจรรย์ว่า ในการที่ไฟไหม้ครั้งนี้ภาพถ่ายของท่านตามร้านค้าไม่ถูกไฟไหม้

ครั้งหนึ่งหีบเก็บเงินของวัดหนึ่งที่พ่อท่านคล้ายเคยจำพรรษาอยู่ได้หายไป ในหีบมีเงินที่มีผู้บริจาคไว้เพื่อบำรุงวัด และในรุ่งเช้านั้นลูกศิษย์ก็ได้ไปแจ้งให้พ่อท่านคล้ายทราบด้วย เมื่อท่านได้ฟังก็นั่งยิ้มอยู่ ลูกศิษย์จึงถามว่าหีบนั้นหายไปไหนและจะได้คืนหรือเปล่า ท่านจึงบอกว่าไม่สูญหายไปไหน เขาแบกไม่ไหวทิ้งไว้ที่กลางสวน เมื่อลูกศิษย์ไปดูก็พบหีบพร้อมด้วยรอยงัดแงะแต่ปรากฎว่างัดไม่ออก จึงได้นำกลับมาไว้ที่ศาลาของวัดตามเดิม

มีเรื่องเล่ากันว่าที่คลองจันดีนั้นไม่เคยมีทราย เมื่อมีการก่อสร้างวัดจันดี ท่านก็บันดาลให้น้ำพัดพาเอาทรายมากองไว้หน้าวัดอย่างมากมาย ซึ่งเป็นที่กล่าวขวัญกันจนทุกวันนี้

ความมีวาจาสิทธิ์และอภินิหารของพ่อท่านคล้ายทั้งที่ปรากฎจริงและที่เล่าลือกันสืบต่อมามีอีกมากมาย ชาวอำเภอฉวางและศิษยานุศิษย์ของท่านตลอดจนคนทั่วไปจึงกลัวคำตำหนิติเตียนของท่านและปราถนาที่จะได้คำพรจากท่านด้วยความเลื่อมใสศรัทธาของประชาชนทั่วไปประกอบกับความมีเมตตาธรรมของพ่อท่านคล้าย นอกจากการขอพรจากท่านแล้วใคร ๆ ต่างก็พยายามขอสิ่งซึ่งเชื่อว่าจะเป็น “สิ่งศักดิ์สิทธิ์” จากท่านเพื่อป้องกันเภทภัยต่าง ๆ และเพื่อเป็นสวัสดิมงคลแก่ตนเอง พ่อท่านคล้ายเป็นคนตามใจคน ไม่เคยขัดใจใคร เมื่อใครขอเครื่องรางของขลังหรือสิ่งซึ่งผู้ขอเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์จากท่าน

มีสิ่งลี้ลับอีกอย่างหนึ่งคือ กระบอกไม้ไผ่ที่สวมเท้าพิการของท่านตั้งแต่หนุ่มจนชรา ซึ่งท่านต้องเปลี่ยนหลายครั้ง และแม้เมื่อวันมรณภาพของท่านก้ต้องเปลี่ยนกระบอกไม้ไผ่

ในบั้นปลายของชีวิตท่านาจอาพาธหลายครั้ง ครั้งสุดท้ายท่านอาพาธด้วยโรคหืดมีอาการหนักมาก คณะศิษยานุศิษย์ได้นำเข้ารักษา ณ โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า กรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ.2513 และในวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ.2513 เวลา23.15 นาฬิกา ท่านก็ถึงแก่กรรมมรณภาพด้วยอาการอันสงบ ท่ามกลางความเศร้าสลดใจของบรรดาศิษยานุศิษย์และประชาชนทั่วไป รวมอายุของท่านได้ 106 ปี (ข้อเขียนเกี่ยวกับชีวิตท่านบางชิ้นว่าท่านเกิดในปี พ.ศ.2417จึงรวมอายุได้ 96 ปี )

เมื่อท่านมรณภาพแล้วนำศพมาสรงน้ำที่วัดพระ เชตุพนวิมลพังคลาราม ในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ.2513 อันครบกำหนดสัตมวาร (7 วัน) นับแต่วันมรณภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ พล.ต.ต.ชุมพล โลหะชาละ ขณะดำรงตำแหน่งผู้บังคับบัญชาตำรวจสอบสวนกลางนำผ้าไตรจำนวน 24 ไตรมาบำเพ็ญกุศลสัตมวารอุทิศถวายพ่อท่านคล้ายพ่อท่านคล้ายเป็น การบำเพ็ญราชานุเคราะห์ส่วนพระองค์

สมเด็จพระวันรัต วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม (ซึ่งเป็นสมเด็จพระสังฆราชต่อมา) ทรงประทานพระโอวาทแก่บรรดาศิษยานุศิษย์ของพ่อท่านคล้าย มีใจความตอนหนึ่งว่า”ตั้งแต่สร้างกรุงศรีอยุธยามาจนถึงปัจจุบันนี้ ยังไม่เคยมีสมเด็จพระสังฆราช สมเด็จพระราชาคณะ หรือพระราชาคณะองค์ใดได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ พระราชทานผ้าไตรถึง 25 ไตรเลย เคยมีสมเด็จพระสังฆราชองค์หนึ่งได้รับ 24 ไตรแต่พ่อท่านคล้ายนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระมหากรุณาธิคุณเป็นพิเศษพระราชทานถึง 25 ไตร

ท่านเจ้าคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ เจ้าอาวาสวัดสุทัศน์ฯเมื่อยังรักษาการในตำแหน่งเจ้าคณะใหญ่หนใต้ ได้ถวายพระธรรมเทศนา 1 กัณฑ์ ในงานพิธีบำเพ็ญกุศลสัตมวารศพของพ่อท่านคล้ายไปปูชากถา พรรณนาถึงบุคคลที่ควรบูชาว่า “พ่อท่านคล้ายวาจาเป็นพระพิเศษ เคร่งครัดในสุกขาวินัย ดำรงอยู่ในพรหมวิหาร โดยเฉพาะเมตตากรุณา กล่าววาจาสัตย์ และบำเพ็ญประโยชน์แก่ประชาชนอย่างกว้างขวาง…พ่อท่านคล้ายเป็นพระแก่กรรมฐาน ชนทุกชั้นเคารพนับถือท่าน จะหาพระแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว เมื่อมรณภาพแล้วนำศพมาสรงน้ำที่วัดพระเชตุพนฯ นั้น น้ำรดศพสัหยดก็ไม่มีเหลือ ดอกไม้บูชาศพสักกลีบก็ไม่มีเหลือ เพราะมีผู้รองรับน้ำไปสักการะจนหมดสิ้น”

ปัจจุบันแม้พ่อท่านคล้ายจะมรณภาพไปหลายปีแล้วก็ตามแต่ความศรัทธาเลื่อมใสของประชาชนยังคงมีอยู่ไม่เสื่อมคลาย ดังจะปรากฎให้เห็นว่ามีรูปเหรียญและรูปภาพอของท่านเป็นที่สักการบูชา