อำเภอนาบอน

 
 

ประวัติความเป็นมา

ชวลิต อังวิทยาธร กล่าวไว้ใน “จีน : ประวัติศาสตร์โบราณคดี ผู้คนและวัฒนธรรมนครศรีธรรมราช “ ว่าในราว พ.ศ.2472-2473 ชาวจีนที่ใช้ภาษาฮกจิว จากอำเภอฮกจิว มณฑลฮกเกี้ยน ที่เคยอพยพมาอยู่ที่เปรัค ประเทศมาเลเซียได้อพยบเข้ามาอยู่ในบ้านนาบอนและบ้านจันดี จังหวัดนครศรีธรรมราช ทำให้เกิดประเพณีการสวดศพของจีนฮกจิวซึ่งเรียกว่า “ชวงชัว”ที่อำเภอนาบอน ซึ่งเน้นกิจกรรมของศาลเจ้าที่เป็นลักทธิผสมผสานความเชื่อระหว่างเต๋าขงจื๊อกับพุทธศาสนามหายาน ซึ่งมี 3 ศาลเจ้า คือศาลเจ้าจงซิ๋นเต้าถ่าน ศาลเจ้าฟุกกงถ่าน และศาลเจ้าไท่ฮั่วสัมถ่าน ชาวจีนที่นาบอนและคลองจันดีเป็นบรรพบุรุษของชาวฮกจิวในประเทศไทย นาบอนซึ่งเป็นตำบลในเขตอำเภอทุ่งสง ต่อมาเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ.2518 ได้ยกฐานะเป็นกิ่งอำเภอโดยได้แยกตำบลทุ่งสงตำบลนาบอนและบางส่วนของตำบลนาโพธิ์มาสังกัด จนถึง พ.ศ.2524 ได้ยกฐานะเป็นอำเภอนาบอนตามประกาศในพระราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 98 ตอนที่ 115 ลงวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ.2524 ที่ว่าการอำเภอนาบอนถูกผู้ก่อการร้ายคอมมิวสิสต์ยกกำลังเข้าโจมตีและเผา 2 ครั้ง ครั้งแรกเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ.2520 และครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ.2525 สถานที่ตั้งที่ว่าการอำเภอนาบอนในปัจจุบัน เป็นที่ซึ่งนายบุญทอง สันติกาญจน์ บริจากให้เมื่อวันที่22 กรกฎาคม พ.ศ.2515 จำนวน 25 ไร่

 

สภาพทั่วไป


นาบอนเป็นอำเภอขึ้นกับจังหวัดนครศรีธรรมราช อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ ของจังหวัดนครศรีธรรมราช มีพื้นที่ประมาณ 192.899 ตารางกิโลเมตรที่ว่าการอำเภอห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 77 ตารางกิโลเมตร

อาณาเขต

ทิศเหนือ ติดต่ออำเภอฉวาง

ทิศใต้ ติดต่ออำเภอทุ่งสง

ทิศตะวันออก ติดต่ออำเภอทุ่งสง

ทิศตะวันตก ติดต่ออำเภอทุ่งใหญ่

 

สภาพภูมิอากาศ


โดยทั่วไป พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ราบลุ่มอยู่ในบริเวณที่ราบเชิงเขา คืพืดเขานครศรีธรรมราช เขาเหมน เป็นภูเขาลูกหนึ่งในเทือกเขานครศรีธรรมราชมีถ้ำที่พบพระพิมพ์ศิลปะศรีวิชัยมีหลายรูปแบบ เขาเหมนยังอุดมด้วยแร่ธาตุและพันธุ์ไม้หลายชนิด

การคมนาคม มีทางรถไฟและรถยนต์

ลักษณะภูมิอากาศ อำเภอนาบอนมี 2 ฤดู ฤดูฝน ฤดูร้อน ในช่วงเดือนพฤศจิกายน จะเป็นช่วงที่มีฝนตกมากที่สุด พื้นที่ทำการเกษตรของอำเภอนาบอนส่วนใหญ่อาศัยแหล่งน้ำธรรมชาติ คือน้ำฝนและลำธารต่าง ๆ

แหล่งน้ำธรรมชาติมีลำคลองสายเล็ก ๆ ได้แก่ คลองจังอยู่ทางทิศเหนือของอำเภอนาบอน คลองบิน อยู่ทางทิศตะวันตกของอำเภอนาบอนต้นน้ำเกิดจากแม่น้ำตาปี ไหลผ่านตำบลแสนแก้วและตำบลนานอนมีไหลตลอดปี

จากการสำรวจในปี พ.ศ.2539 อำเภอนาบอนมีประชากรทั้งสิ้น 27,497 คน ประชากรนับถือศาสนาพุทธประมาณร้อยละ 99 และนับถือศาสนาคริสต์ร้อยละ 1 วัฒนธรรมโดยทั่วไปแล้วcแตกต่างจากอำเภออื่น ๆ เช่นการแห่นำหน้าศพโดยใช้วงกาหลอและมีประเพณีที่สำคัญคือ “ประเพณีปิดกรีด” (สิ้นสุดฤดูการกรีดยางพารา) เป็นประเพณีที่จัดขึ้นเฉพาะท้องถิ่นนี้ ซึ่งจะจัดขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์-มีนาคมของทุกปี

ลักษณะสภาพเศรษฐกิจโดยทั่วไป ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทางเกษตรเป็นหลัก คือ การทำสวนยาง สวนกาแฟ สวนโกโก้ และการทำนา เนื่องจาการปลูก ยางพารามาก ดังนั้นจึงมีโรงงานอุตสาหกรรมเกี่ยวกับการแปรรูปยางดิบต่าง ๆ เช่น โรงรมยาง โรงงานผลิต แอร์รายซีส เพื่อรับรองผลผลิต อำเภอนาบอนยังเป็นที่ตั้ง ขององค์การสวนยางนาบอนที่สำคัญของการยาง ในเขตนครศรีธรรมราช สามารถผลิตยางออกไปจำหน่ายในต่างประเทศปีละมากกว่า 250,000 ตัน ทำรายได้แก่ประเทศปีละประมาณ 9,000 ล้านบาท

อำเภอนาบอนแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 3 ตำบล29 หมู่บ้าน สถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ คือ น้ำตกคลองวัง และสวนสาธารณะหนองไม้ตาย


   ......Back