|
ชื่อท้องถิ่น |
หนวดงิ้ว หนาดงั่ว หนาดวัว (อุดรธานี) คลู (ภาคใต้) , หล่วงไซ(แต้จิ๋ว), หลวนซี(จีนกลางป, ขี้ปาน(แม่ฮ่องสอน) |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Pluchea indica (L.) Less |
วงศ์ |
COMPOSITAE |
ชื่อสามัญ |
Indain Marsh Fleabane |
ลักษณะ |
เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก มีกิ่งก้านสาขามาก สูงประมาณ 1-2.5 เมตร เปลือกต้นมีขนเล็ก ๆ ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปไข่กลับ กว้าง 1-5 ซม. ยาว 2.5-10 ซม. ปลายใบหยัก ดอกออกเป็นช่อที่ยอดและซอกใบ ช่อดอกฝอยเป็นพุ่ม ยาวประมาณ 5-10 ซม. สีขาวอมม่วง |
การขยายพันธุ์ |
โดยใช้กิ่งแก่ปักชำ |
ส่วนที่นำมาเป็นยา |
ต้น เปลือกต้น ใบ ราก |
สารเคมีและสาร อาหารที่สำคัญ |
ในใบพบ 3-(2,3-diacetoxy-Z-methyl-butyryl) cuauhtemone
ต้น มี Chlorogenic acid c]t sesquiterpene , โซเดียมคลอไรด์ (Sodium chloride), โปแทสเซียม |
สรรพคุณทางยา และวิธีใช้ |
ขับปัสสาวะ แก้ปัสสาวะพิการไม่ปกติ : ใช้ใบสดที่สมบูรณ์เต็มที่ (หนัก 40-50 กรัม) ถ้าเป็นใบแห้ง(15-20 กรัม) หั่นเป็นชิ้น ต้มกับน้ำ ดื่มวันละ 3 ครั้ง ก่อนอาหาร ครั้งละ 1 ถ้วยชา
: ใช้ทั้งต้นต้มกับน้ำดื่ม
แก้ผื่นคัน : ใช้ต้มทั้งต้นผสมน้ำอาบ
ยาช่วยย่อย : ใช้ใบสด ตำให้ละเอียด ผสมแป้งข้าวเจ้าและน้ำตาล นึ่งกิน
ริดสีดวงทวาร : ใช้เปลือกต้น(ขูดเอาขนออก) แบ่งเป็น 3 ส่วน ส่วนที่ 1 นำมาตากแห้งทำเป็นยาสูบ ส่วนที่ 2 ต้มกิน และส่วนที่ 3 ต้มน้ำเอาไอรมทวารหนัก
แผลอักเสบ : ใช้ใบหรือรากสด ตำพอกบริเวณที่เป็น
|
ข้อควรระวัง |
ไม่ควรรับประทานมากเกินไป อาจทำให้เกิดตะคริวได้ |