ชื่อท้องถิ่น มะแว้งขม, มะแคว้ง, มะแคว้งขม, มะแคว้งคม, มะแคว้งดำ (เหนือ) มะแว้ง (กลาง) แว้งคม (สงขลา ,สุราษฎร์ธานี) สะกั้งแค (กระเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) หมากแฮ้งคง (ฉาน-แม่ฮ่องสอน) ชื่อวิทยาศาสตร์ Solanum sanitwongsei Craib วงศ์ SOLANACEAE ชื่อสามัญ ลักษณะ เป็นไม้พุ่ม สูง 1-1.5 เมตร มีขนทั่วไปทั้งลำต้นและผิวใบ ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปไข่หรือรูปขอบขนาน กว้าง 4-10 ซม. ยาว 6-12 ซม. ขอบใบเว้า ผิวใบมีขนนุ่มทั้งสองด้าน ดอก ออกเป็นช่อตามกิ่งหรือที่ซอกใบ กลีบดอกสีม่วง มี 5 แฉก เกสรสีเหลือง มีดอกตลอดปี ผล เป็นผลสด รูปกลม ผลดิบสีเขียวอ่อน ไม่มีลาย เมื่อสุกสีส้ม การขยายพันธุ์ เมล็ดแก่จัด หยอดในหลุมลึกประมาณ 0.5-1 ซม. ประมาณ 1-2 สัปดาห์เมล็ดจะงอก ส่วนที่นำมาเป็นยา ผลแก่สด สารเคมีและสาร อาหารที่สำคัญ สาร solasodine จะพบได้ในส่วนผล, ใบ และ ต้น นอกจากนี้ในใบและผลยังพบ solanine, solanidine, beta-sitosterol และ diosgenin สรรพคุณทางยา และวิธีใช้    แก้ไอ แก้เสมหะ น้ำลายหนียว : ใช้ผลแก่ เด็ก 2-3 ผล ผู้ใหญ่ 10-20 ผล ล้างให้สะอาดเคี้ยวอม กลืนเฉพาะน้ำเมือกจนหมดรสขม คายกากทิ้ง หรือจะกลืนทั้งน้ำและเนื้อก็ได้ หรือใช้ผลสด 5-10 ผล โขลกพอแหลก คั้นเอาแต่น้ำเมือกใส่เกลือ จิบบ่อย ๆ เมื่อมีอาการ           แก้โรคเบาหวาน : นำผลโตเต็มที่ รับประทานสด หรือจิ้มน้ำพริก ข้อควรระวัง -

มะแว้งเครือ				มะหาด