ชื่อท้องถิ่น หนวดงิ้ว หนาดงั่ว หนาดวัว (อุดรธานี) คลู (ภาคใต้) , หล่วงไซ(แต้จิ๋ว), หลวนซี(จีนกลางป, ขี้ปาน(แม่ฮ่องสอน) ชื่อวิทยาศาสตร์ Pluchea indica (L.) Less วงศ์ COMPOSITAE ชื่อสามัญ Indain Marsh Fleabane ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก มีกิ่งก้านสาขามาก สูงประมาณ 1-2.5 เมตร เปลือกต้นมีขนเล็ก ๆ ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปไข่กลับ กว้าง 1-5 ซม. ยาว 2.5-10 ซม. ปลายใบหยัก ดอกออกเป็นช่อที่ยอดและซอกใบ ช่อดอกฝอยเป็นพุ่ม ยาวประมาณ 5-10 ซม. สีขาวอมม่วง การขยายพันธุ์ โดยใช้กิ่งแก่ปักชำ ส่วนที่นำมาเป็นยา ต้น เปลือกต้น ใบ ราก สารเคมีและสาร อาหารที่สำคัญ ในใบพบ 3-(2,3-diacetoxy-Z-methyl-butyryl) cuauhtemone ต้น มี Chlorogenic acid c]t sesquiterpene , โซเดียมคลอไรด์ (Sodium chloride), โปแทสเซียม สรรพคุณทางยา และวิธีใช้   ขับปัสสาวะ แก้ปัสสาวะพิการไม่ปกติ : ใช้ใบสดที่สมบูรณ์เต็มที่ (หนัก 40-50 กรัม) ถ้าเป็นใบแห้ง(15-20 กรัม) หั่นเป็นชิ้น ต้มกับน้ำ ดื่มวันละ 3 ครั้ง ก่อนอาหาร ครั้งละ 1 ถ้วยชา      : ใช้ทั้งต้นต้มกับน้ำดื่ม   แก้ผื่นคัน : ใช้ต้มทั้งต้นผสมน้ำอาบ   ยาช่วยย่อย : ใช้ใบสด ตำให้ละเอียด ผสมแป้งข้าวเจ้าและน้ำตาล นึ่งกิน   ริดสีดวงทวาร : ใช้เปลือกต้น(ขูดเอาขนออก) แบ่งเป็น 3 ส่วน ส่วนที่ 1 นำมาตากแห้งทำเป็นยาสูบ ส่วนที่ 2 ต้มกิน และส่วนที่ 3 ต้มน้ำเอาไอรมทวารหนัก   แผลอักเสบ : ใช้ใบหรือรากสด ตำพอกบริเวณที่เป็น ข้อควรระวัง ไม่ควรรับประทานมากเกินไป อาจทำให้เกิดตะคริวได้

ขมิ้นชัน				ข่า